พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ชาวอาณานิคม |
น. ชนปทวาสี. | บุคคล, สถานที่ | ||
ชาวอารยัน |
ค. อริย อริยายตฺต อริยาวํสิก | บุคคล | ||
ชาวอเมริกัน |
น. อเมริกาเทสิย. | บุคคล | ||
ชาวเกาะ |
น. ทีปวาสี. | บุคคล | ||
ชาวเขา |
น. ปพฺพตวาสี. ปพฺพเตยฺย. กิราต. นคช. | บุคคล | ||
ชาวเมือง |
น. นครวาสี. นาคร. นาคริก. ปุรี. นครี. | บุคคล | ||
ชาวเรือ |
น. นาวายิก. นาวิก. โปติก. | บุคคล | ||
ชาวเหนือ |
น. อุตฺตรเทสวาสี. | บุคคล | ||
ชาวเอเชีย |
น. อาสิอามหาทีปก. | บุคคล | ||
ชาวโลก |
น. โลก. | บุคคล | ||
ชาวใต้ |
น. ทกฺขิณเทสวาสี. | บุคคล | ||
ชาวไทย |
น. ทยฺย. ทยฺยวาสี. ทยฺยรฏฺฐวาสี. | บุคคล | ||
ชาวไร่ |
น. เนตฺติก. เขตฺตาชีวี. กสิกร. | บุคคล, อาชีพ | ||
ชาวไร่ชาวนา |
น. กสิกร. กสิการ. โครกฺข. | บุคคล, อาชีพ | ||
ชำ |
ก. สาขํ โรเปติ | |||
ชำนาญ |
น. ปคุณตา, ปาคุญฺญ., ทกฺขตา, วสีภาว. กตหตฺถตา, ปริจย. คุณาติสย. ค. กตหตฺถ เฉก ปคุณ ขฺยาต ปตีต วสี ปวีณ ปฏุ วิทุร วิทูร ทกฺข นิปุณ สิกฺขิต กุสล กตุปาสน ภารกต สิปฺปี ปาฏว |
|||
ชำนาญทางพระสูตร |
ค. สุตฺตนฺติก | |||
ชำระ |
(เงิน) | ก. วิสฺสชฺเชติ, วยํ กโรติ | ซื้อขาย | |
ชำระ |
(ร่างกาย) | น. ปฏิชคฺคน., ก. ปฏิชคฺคติ |
||
ชำระ |
(ให้บริสุทธิ์) | น. โสธน., ปริโสธน., วิโสธน., สงฺคีติ. สงฺคายนา, สํโสธน., ก. โสเธติ ปริโสเธติ วิโสเธติ สํโสเธติ |