พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
หักหาญเอา |
น. หฐ. ปสยฺห. พลกฺการ. ก. ปสยฺห อาทาติ, ปสยฺห คณฺหาติ |
|||
หักห้าม |
น. อาวรณ., วิกฺขมฺภน., วินิคฺคห. สนฺนิรุมฺภน., นิเสธ. ก. อาวรติ วิกฺขมฺภติ นิเสเธติ สนฺนิรุมฺภติ |
|||
หักห้ามใจ |
ดู ข่มใจ. | |||
หักออก |
น. อุทฺธรณ., ก. ภาคํ อุทฺธรติ, อูนํ กโรติ |
|||
หักเหได้ |
ค. นมฺย วฺยาวฏฺฏนีย | |||
หักโหม |
ดู จู่โจม, ทุ่มเท | |||
หักโหมงาน |
สำ. อธิกํ กมฺมนฺตํ กโรติ | |||
หักใจ |
ก. นิจฺฉินาติ นิจฺเฉติ, นิจฺฉยํ คจฺฉติ | |||
หัด |
(โรค) | น. ลหุมสูริกา, | ||
หัด |
(ฝึก) | ดู ฝึกหัด. | ||
หัตถ- |
น. หตฺถ. | |||
หัตถกรรม |
น. หตฺถกมฺม., สิปฺป., | ศิลปะ | ||
หัตถกิจ |
น. หตฺถกมฺม., สิปฺป., | ศิลปะ | ||
หัตถบาส |
น. หตฺถปาส. | สังฆกรรม | ||
หัตถศิลป์ |
น. หตฺถสิปฺป., | ศิลปะ | ||
หัตถศึกษา |
น. หตฺถสิกฺขา, | |||
หัน |
ก. ปสฺสโต นาเมติ, วฺยาวตฺตติ | |||
หันกลับ |
น. ปจฺจาวตฺตน., ก. ปจฺจาวตฺตติ วิพฺภมติ ปฏินิวตฺตติ |
|||
หันศีรษะไปทาง |
ค. สีสก (อุ. อุตฺตรสีสก) | |||
หันหน้าคุยกัน |
ก. สมฺมนฺเตติ | |||
หันหน้าเข้าหากัน |
ก. สมฺมุขิโน ภวนฺติ กวิ. สมฺมุขํ มุขามุขํ |
|||
หันหน้าไป |
ค. อภิมุข | |||
หันหลังให้ |
ค. ปรมฺมุข | |||
หันหลังให้กัน |
สำ. เสวนํ นิรากโรติ | |||
หันเข้าหาลม |
กวิ. วาตาภิมุขํ |