พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ยกโทษ |
ก. โทสํ อาโรเปติ, สาวชฺชํ กโรติ | |||
ยกโทษให้ |
ก. ขมติ, อปราธํ ขมติ, อจฺจยํ ขมติ, วชฺชํ ปฏิคฺคณฺหาติ, ติติกฺขติ ปฏิกฺขมาเปติ | |||
ยกโทษให้ไม่ได้ |
ค. อกฺขมิตพฺพ อกฺขมารห | |||
ยกให้ |
น. โอโณชยน., วิสฺสชฺชน., ปริจฺจาค. ปริจฺจชน., ก. โอโณชยติ ปฏิปาเทติ วิสฺสชฺเชติ ปริจฺจชติ |
|||
ยกให้เป็นพระเจ้า |
ก. เทวตฺตํ อาโรเปติ | |||
ยกไว้ก่อน |
ก. โหตุ | |||
ยกไหล่ |
(แสดงว่าไม่รู้) | น. อํสสงฺโกจ. ก. อํสกูเฏ สงฺโกเจติ |
||
ยง |
ดู มั่นคง, ยั่งยืน | |||
ยม |
น. ยม. | |||
ยมทัณฑ์ |
น. ยมทณฺฑ. | |||
ยมทูต |
น. ยมทูต. ยมปุริส. | |||
ยมนา |
น. ยมุนา, | |||
ยมบาล |
น. ยมปาล. | |||
ยมราช |
น. ยม. ยมราช. | |||
ยมโลก |
น. ยมโลก. ยมวิสย. อโธภุวน., | |||
ยล |
ดู มองดู. | |||
ยวง |
น. มุทุปุญฺช. มิญฺชา, | |||
ยวดยาน |
น. ยาน., วาหน., | |||
ยวดยิ่ง |
ค. ปมาณาติกฺกนฺต อธิกตร อุกฺกฏฺฐ ปกฏฺฐ กวิ. อจฺจนฺตํ พลวตรํ |
|||
ยวน |
ก. ปโกเปติ |