พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ความรู้สึกไม่พอใจ |
น. อสนฺตุฏฺฐิ, | |||
ความรู้อันจำกัด |
น. ปเทสญาณ., | |||
ความรู้เบื้องต้น |
น. มูลิกสิกฺขา, | |||
ความรู้แตกฉาน |
น. ปฏิสมฺภิทา, | |||
ความรู้ในส่วนอดีต |
น. อตีตํสญาณ., | |||
ความร้อน |
น. อุณฺห. ฆมฺม. วปฺป. อุสุม. อุสฺมา, อุสุมา, ฑาห. ทห. ทหน., ทาว. ทาห. สินฺท. อาตป. สนฺตาป. | |||
ความร้ายกาจ |
น. กุรูรตฺต., โฆรตฺต., ทารุณตฺต., ราภสฺส. | |||
ความลับ |
น. รหสฺส., คุยฺห., โกปิน., ขมีลน., นิคูฬฺห., อุปนิสา, จตุกฺกณฺณ. มนฺตา, มนฺตนา, รโหภาว. | |||
ความลาดชัน |
น. อนุปุพฺพโปณตฺต., | |||
ความลึก |
น. คมฺภีรตา, อคาธตา, พหลตฺต., | |||
ความวางตนสม่ำเสมอ |
น. สมานตฺตตา, | |||
ความว่าง |
น. สุญฺญตา, ริตฺตตฺต., ตุจฺฉตฺต., | |||
ความว่าง่ายสอนง่าย |
น. โสวจสฺสตา, | |||
ความศรัทธา |
น. สทฺทหนา, | |||
ความสงบ |
น. สนฺติ, สนฺติภาว. สม. สมถ. สมาธิ. อุปสม. ปสฺสทฺธิ, ปสฺสมฺภนา, โมน., อวิกฺเขป. นิโรธ. | |||
ความสงบกาย |
น. ทม. ทมถ. ทนฺติ, | |||
ความสงบจิต |
น. สนฺติ, สม. สมถ. สมาธิ. อวิกฺเขป. วิเวก. ปุถุคตฺตตา, | |||
ความสง่าแห่งรูปกาย |
น. รูปสิริ, รูปโสภคฺค., | |||
ความสนุกสนาน |
น. กีฬา, กีฬิต., เกฬิ, ขิฑฺฑา, ปริหาส. | |||
ความสมดุลของใจ |
น. อุเปกฺขา, มชฺฌตฺตตา, |