พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อายุการใช้งาน |
น. ปโยชนาวหกาล. | อายุ, ระยะเวลา | ||
อายุขัย |
น. อายุกฺขย. | อายุ, ระยะเวลา | ||
อายุความ |
น. อฏฺฏกาลปริจฺเฉท. | อายุ, ระยะเวลา | ||
อายุยืน |
น. จิรชีวน., ค. ทีฆายุ ทีฆายุก จิรชีวี |
อายุ | ||
อายุรศาสตร์ |
(วิชารักษาโรคทางยา) | น. อายุรสตฺถ., โรคลกฺขณวิชฺชา, | การแพทย์, ศาสตร์-วิทยา | |
อายุรเวช |
(หมอผู้รักษาชีวิต) | น. อายุรเวชฺช. โรคลกฺขณญฺญู. | การแพทย์ | |
อายุรแพทย์ |
(หมอผู้รักษาชีวิต) | น. อายุรเวชฺช. โรคลกฺขณญฺญู. | บุคคล, แพทย์หมอ | |
อายุร้อยปี |
ค. สตวสฺสิก สตวสฺสายุก | อายุ, ระยะเวลา | ||
อายุวัฒนะ |
น. อายุวฑฺฒน., | อายุ | ||
อายุสัญญา |
น. ปฏิญฺญากาลปริจฺเฉท. | อายุ, กฎเกณฑ์กติกา | ||
อายุสิบปี |
ค. ทสวสฺสิก ทสวสฺสาายุก | อายุ, ระยะเวลา | ||
อายเหนียม |
ดู เหนียมอาย. | |||
อารมณ์ |
(เครื่องยึดหน่วง) | น. อารมฺมณ., โคจร., วิสย. อาเวค. อาลมฺพ., อาลมฺพณ., สหคต., อชฺฌตฺต., | ||
อารมณ์ |
(จิตใจ, ความคิด) | น. จิตฺต., มน. | ||
อารมณ์ |
(ความรู้สึก) | น. จิตฺตเวค. จิตฺตสภาว. จิตฺตวิสย. | อารมณ์ความรู้สึก | |
อารมณ์ |
(นิสัยใจคอ) | น. อชฺฌาสย. สีล., ปกติ, จิตฺตปกติ, มโนภาว. | ||
อารมณ์ขัน |
ค. หาสุปฺปาทก เกฬิสีล หาสปฺปิย | อารมณ์ความรู้สึก | ||
อารมณ์ดี |
น. จิตฺตปฺปสาท. โสมนสฺส., สพฺภาว. ค. สฺวาการ สุมน |
อารมณ์ความรู้สึก | ||
อารมณ์บูด |
ค. โกธน โกปพหุล | อารมณ์ความรู้สึก | ||
อารมณ์รุนแรง |
ค. สารทฺธ สโรส กามมุจฺฉิต โกธน สาหสิก อติจณฺฑ | อารมณ์ความรู้สึก |