พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หัวซุกหัวซุน |
สำ. ตุริตตุริตํ ปลายติ | |||
หัวดื้อ |
น. ถมฺภ. ค. ทุพฺพจ ทุพฺพินีต อนสฺสว อตฺตโนมติก |
|||
หัวตะปู |
ดู ตะปู. | |||
หัวตะเกียงกาซ |
น. ฌาปก. ฑาหก. วฏฺฏิธารก. | |||
หัวต่อ |
น. สงฺฆาฏ. สงฺคม. | |||
หัวถนน |
น. มคฺคโกฏิ, | |||
หัวทิ่ม |
ค. อวํสิร อโธสิร อโธสีส อุทฺธํปาท | |||
หัวทุย |
ค. ตุงฺคสีส อุนฺนตสีส | |||
หัวนม |
น. จูจุก., ถนคฺค., | |||
หัวนอน |
น. อุสฺสีสก. | |||
หัวนอนปลายเท้า |
ดู ที่อยู่. | |||
หัวน้ำหอม |
น. โสคนฺธิกสาร. | |||
หัวบันได |
น. อุณฺหีส.., โสปานงฺค., โสปานสีส., | |||
หัวประจบ |
ค. ปรายตฺตวตฺตี | |||
หัวปลวก |
น. วมฺมิก. | |||
หัวปลี |
น. ปิณฺฑิ, | |||
หัวปั่น |
ค. ปริมุฏฺฐ มุฬฺห วฺยากุล อเปตสญฺญ | |||
หัวปี |
ค. ปุพฺพช ปฐมชาต | |||
หัวผักกาด |
น. มูลก. จุจฺจุ. | |||
หัวมัน |
น. กนฺท. |