พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หักลบกลบหนี้ |
ก. ปฏิกโรติ, ปฏิกมฺมํ กโรติ, ทณฺฑกมฺมํ กโรติ, วยกตํ ปฏิททาติ | |||
หักล้าง |
น. นิรากรณ., โจทนาปริหาร. ปริทฺธํสน., วิผลีกรณ., วฺยาหนน., ก. ปริทฺธํสติ โลเปติ สมุจฺฉินฺทติ อภิมทฺทติ วิผลีกโรติ วฺยาหนติ |
|||
หักหน้า |
สำ. อยสํ อุปฺปาเทติ | |||
หักหลัง |
น. กปฏ. ทุพฺภน., ปฏิญฺญาภงฺค. วิสฺสาสฆาต. ค. ทุพฺภ ทุพฺภก ทุพฺภิ ทุพฺภี สปกฺขจารี ก. ทุพฺภติ |
|||
หักหลังเพื่อน |
ค. มิตฺตทุพฺภ มิตฺตทุพฺภิ มิตฺตทุพฺภี | |||
หักหาญเอา |
น. หฐ. ปสยฺห. พลกฺการ. ก. ปสยฺห อาทาติ, ปสยฺห คณฺหาติ |
|||
หักห้าม |
น. อาวรณ., วิกฺขมฺภน., วินิคฺคห. สนฺนิรุมฺภน., นิเสธ. ก. อาวรติ วิกฺขมฺภติ นิเสเธติ สนฺนิรุมฺภติ |
|||
หักห้ามใจ |
ดู ข่มใจ. | |||
หักออก |
น. อุทฺธรณ., ก. ภาคํ อุทฺธรติ, อูนํ กโรติ |
|||
หักเหได้ |
ค. นมฺย วฺยาวฏฺฏนีย | |||
หักโหม |
ดู จู่โจม, ทุ่มเท | |||
หักโหมงาน |
สำ. อธิกํ กมฺมนฺตํ กโรติ | |||
หักใจ |
ก. นิจฺฉินาติ นิจฺเฉติ, นิจฺฉยํ คจฺฉติ | |||
หัด |
(โรค) | น. ลหุมสูริกา, | ||
หัด |
(ฝึก) | ดู ฝึกหัด. | ||
หัตถ- |
น. หตฺถ. | |||
หัตถกรรม |
น. หตฺถกมฺม., สิปฺป., | ศิลปะ | ||
หัตถกิจ |
น. หตฺถกมฺม., สิปฺป., | ศิลปะ | ||
หัตถบาส |
น. หตฺถปาส. | สังฆกรรม | ||
หัตถศิลป์ |
น. หตฺถสิปฺป., | ศิลปะ |