พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หวาดระแวง |
น. อาสงฺกา, ปริสงฺกา, จิตฺตพฺภม. ค. อาสงฺกิต ปริสงฺกิต อาสงฺกี ก. อาสงฺกติ ปริสงฺกติ |
|||
หวาดสะดุ้ง |
น. ตส. ตาส. อุตฺราส. อุตฺรสฺติ, อุตฺตาส. อุตฺตาสน., ปริตฺตาส. สํเวช, สํเวชน., อุพฺเพค. ก. อุตฺตสติ สนฺตสติ |
|||
หวาดหวั่น |
ดู หวั่นหวาด. | |||
หวาดเกรง |
ดู เกรง. | |||
หวาดเสียว |
น. ฉมฺภ. ฉมฺภน., ฉมฺภิตตฺต., อุพฺเพค. สนฺตาส. ค. ฉมฺภี อุพฺพิคฺค อุสฺสงฺกี ก. อุพฺพิชฺชติ ฉมฺภติ สนฺถมฺภติ |
|||
หวาน |
น. มธุรตฺต., ค. มธุร อุฬาร สาต สาท สาทุ |
|||
หวาน |
น. มธุรตฺต., ค. มธุร อุฬาร สาต สาท สาทุ |
|||
หวานฉ่ำ |
ค. สุมธุร | |||
หวานชื่น |
น. อสฺสาท. อสฺสาทนา, | |||
หวานเย็น |
น. สีตลปาน., | |||
หวานใจ |
ค. วลฺลภ ปิย วิวาหเปกฺข | |||
หวาม |
ดู เสียวซ่าน, ซาบซ่าน | |||
หวาย |
น. เวตฺต. เวตฺตลตา, วิทล. เวตส. | |||
หวายสำหรับเฆี่ยน |
น. กสา, | |||
หวิด |
ค. อาสนฺน อุปกฏฺฐ สนฺติก อวิทูร อุปนฺติก | |||
หวี |
(นาม) | น. โกจฺฉ., เกสุลฺเลขนี, วิชาฏก. | ||
หวี |
(กิริยา) | น. วิชาฏน., อุลฺลิขน., ก. วิชเฏติ อุลฺลิจติ |
||
หวีดร้อง |
ก. อฏฺฏิตสทฺทํ ปวตฺเตติ | |||
หวีผม |
น. วิชาฏน., อุลฺลิขน., ก. วิชเฏติ อุลฺลิจติ โอสณฺเหติ |
|||
หวือหวา |
ค. สงฺโขภนก โกตุหล |