พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หลุมหลบภัย |
น. ปฏิสรณาวาฏ. อภยกาสุ, | |||
หลุมอากาศ |
น. ตนุกากาสเวหาส. | |||
หลุมเก็บของเสีย |
น. วจฺจกูป. | |||
หลุมเผาถ่าน |
น. องฺคารกาสุ, | |||
หลุมเพลาะ |
น. พลกูป. | |||
หลุมเล็ก |
น. กุสุพฺภ. กุโสพฺภ. | |||
หลุมใต้ดิน |
น. ภูมิคุหา, | |||
หลู่ |
น. อวมานน. มานภญฺชน., (ดู ลบหลู่, ดูถูก) | |||
หล่น |
น. นิปตน., ค. ภฏฺฐ ก. นิปตติ ภสฺสติ |
|||
หล่ม |
น. ทุคฺค. ปงฺก. จิกฺขลฺล., สปงฺกโสพฺภ. กทฺทมาวาฏ. | |||
หล่อ |
(เทลงพิมพ์) | ก. โอลีนโลเหน นิมฺมิณาติ | ||
หล่อ |
(งาม) | น. วณฺณโปกฺขรตา, ค. อภิรูป สุรูป ทสฺสนีย |
คนรูปงาม | |
หล่อด้วยโลหะ |
ค. โลหนิมฺมิต | |||
หล่อลื่น |
น. อพฺภญฺชน., สินิทฺธตฺต., ก. อพฺภญฺชติ |
|||
หล่อเลี้ยง |
น. โปสน., ยาปน., ก. โปเสติ ยาเปติ |
|||
หล่อแบบ |
ก. อากตึ นิปฺผาเทติ | |||
หล้า |
ดู โลก, แผ่นดิน | |||
หวง |
น. ทฬฺหคห. มจฺฉริย., ค. อทาตุกาม ก. มจฺฉรายติ |
|||
หวงก้าง |
ดู กันท่า. | |||
หวงห้าม |
ดู ห้าม. |