พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เหนือศีรษะ |
ค. อุปริม กวิ. สีสุปริ อุสฺสีสกํ |
|||
เหนือเข่า |
ค. อุพฺภชานุมณฺฑล | |||
เหนื่อย |
น. ปริสฺสม. กิลมถ. ทุพฺพลฺย., ค. กิลนฺต ปริสฺสนฺต ก. กิลมติ อายาเสติ |
|||
เหนื่อยยาก |
น. ปริสฺสม. อายาส. กิจฺฉ., วายาม. | |||
เหนื่อยล้า |
น. กิลนฺตภาว. ค. กิลนฺต สนฺต ขินฺน ก. กิลมติ |
|||
เหนื่อยหน่าย |
น. อนภิรติ, อปฺโปสุกกตา, | |||
เหนื่อยอ่อน |
น. ปริกิลมน., ปริกิลมถ. ค. ปริกิลนฺต ก. ปริกิลมติ |
|||
เหนื่อยใจ |
ดู เพลียใจ. | |||
เหน็ดเหนื่อย |
น. กิลมน., กิลมถ. เขท. ปริสฺสม. ค. กิลนฺต กิลาสุ สนฺต ก. กิลมติ |
|||
เหน็บ |
(พูด) | ดู เสียดสี. | ||
เหน็บ |
(หยิก) | ก. วิลิขติ | ||
เหน็บ |
(พก) | ก. พนฺธติ (อุ. ฉุริกํ พนฺธติ) | ||
เหน็บกระเบน |
ก. สํเวลฺลิยํ นิวาเสติ | |||
เหน็บชา |
น. ถมฺภิตตฺต., ค. สนฺถมฺภิต นฏฺฐปาสาท ก. สนฺถมฺเภติ |
|||
เหน็บแนม |
น. วฺยาชตฺถุติ, อาสชฺชวจน., มมฺมจฺเฉทกวจน., เปสุญฺญ., ปิสุณา, ปิสุณาวาจา, เปสุญฺญวาท. สูจน., ค. ปิสุณ ปิสุณวจ ปิสุณวาจ ปิสุณวาจี สูจก ก. ปีสติ สูเจติ, ปิสุณํ วาเจติ, เปสุญฺญํ วทติ, |
|||
เหมา |
ก. ปิณฺเฑติ, สพฺพํ คณฺหาติ, สพฺพํ อาทาติ | |||
เหมารวม |
ค. อนฺโตคต ปริยาปนฺน นิรวิเสส ก. อนฺโตกโรติ สโมทหติ |
|||
เหมาะ |
ดู สมควร. | |||
เหมาะทีเดียวที่จะ |
สำ. อลเมว… ตุํ, …ตฺถาย | |||
เหมาะสม |
ค. ปฏิรูป อนุจฺฉวิก ทพฺพ กปฺปิย อนุโลมิก สริกฺขก อนุรูป โยคฺค | |||
เหมาะสมแก่สมณะ |
ค. สามณก | |||
เหมาะสำหรับขับขี่ |
ค. โอปวยฺห | |||
เหมาะแก่โอกาส |
ค. สมโยจิต กาลานุรูป ปตฺตาวสร | |||
เหมือง |
(ลำรางน้ำ) | น. มาติกา, เนตฺติ, ตฬาก. อขาต., | ||
เหมือง |
(บ่อแร่) | น. อากร. อายตน., อุปฺปตฺติฏฺฐาน., |