พจนานุกรมไทย-บาลี

บรรณานุกรม: 1) พจนานุกรม ไทย-บาลี, 2559, พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). 2) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2554.

อักษรย่อ: น. (นาม),  ค. (คุณนาม),  ก. (กิริยา),  กกิ. (กิริยากิตก์),  วิ. (ศัพท์ที่ลงวิภัตตินาม),  กวิ. (กริยาวิเสสนะ),  นิ. (นิบาต),  อุป. (อุปสัค),  อุ. (อุทาหรณ์),  สำ. (สำนวน),  สพ. (สัพพนาม)  
เครื่องหมายลิงค์: ใช้ . และ/หรือ , ท้ายคำ เป็นเครื่องหมาย เช่น . (ปุงลิงค์)   , (อิตถีลิงค์)   ., (นปุงสกลิงค์)   .., (ปุงลิงค์และนปุงสกลิงค์)   ,. (อิตถีลิงค์และปุงลิงค์)   ,., (อิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์)  เช่น ปุริส. เป็น ปุงลิงค์   อสฺสา, เป็น อิตถีลิงค์   ตาลมูล., เป็น นปุงสกลิงค์

บันทึกแก้คำผิด