พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สมาชิกรัฐสภา |
น. รฏฺฐสภาสามาชิก. | บุคคล | ||
สมาชิกสภา |
น. สภฺย. ปาริสชฺช., มนฺตี. อมจฺจ. | บุคคล | ||
สมาชิกสภานิติบัญญัติ |
น. วิธายี. นีติทายี. | บุคคล | ||
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร |
น. ปชานุยุตฺต. ปชานิโยชิต. | บุคคล | ||
สมาชิกสหภาพ |
น. สงฺคมิก. | บุคคล | ||
สมาชิกใหม่ |
น. อาธุนิก. นวก. อาคนฺตุก. | บุคคล | ||
สมาทาน |
น. สมาทาน., ค. สมาทินฺน ก. สมาทิยติ |
|||
สมาทานศีล |
น. สิกฺขาปทสมาทาน., ก. สิกฺขาปทานิ สมาทิยติ |
ศีลวินัย | ||
สมาธิ |
น. สมาธิ. เอกคฺคตา, อวิกฺเขป. | ธรรมะ | ||
สมาน |
(เสมอกัน) | ค. สมาน สม (ดู เสมอกัน) | ||
สมาน |
(ทำให้ติดกัน) | น. อลฺลิยาปน., ก. อลฺลิยาเปติ |
||
สมาน |
(ผูก, เชื่อม) | ค. สนฺธาตุ อาราธก ก. อนุเนติ อาราเธติ สนฺทหติ |
||
สมานฉันท์ |
ค. สมานฉนฺท สมานจิตฺต | |||
สมานสังวาส |
น. สมานสํวาส. | บุคคล | ||
สมานแผล |
ก. วณมุขํ อลฺลิยาเปติ | |||
สมาพันธ์ |
น. สโมหิตคณ. | สมุหนาม | ||
สมาร์ท |
(smart) | ค. โสภน สุเวส สุรูป ถิรสภาว | ||
สมาส |
น. สมาส. สํโยค. ก. สมาเสติ มิสฺเสติ สํโยเชติ |
ไวยากรณ์ | ||
สมิง |
(เสือ) | น. พฺยคฺฆปุริส. | สัตว์, เสือ, สัตว์ในวรรณคดี | |
สมิง |
(เจ้า) | น. ราชา, ปุรินฺท. ภูปติ. |