บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้เป็นศรีแห่งตระกูล น. โกลีนิยา, บุคคล
ผู้เป็นโรคลมบ้าหมู น. อปมารโรคี. บุคคล
ผู้เป็นใหญ่ ค. อิสฺสร นายก สามิ สามี ปติ อีส อธิปติ ปภู อยฺย อภิภู อธิป อธิภู เนตุ คามณิ อินฺท อินฺทฺริย ปธาน ปภู อิสฺสร บุคคล
ผู้เผยแผ่พระศาสนา น. ธมฺมทูต. ธมฺมปกาสก. บุคคล
ผู้เยาว์ ค. ยุว อปฺปตฺตวย อูนวยฏฺฐ บุคคล
ผู้เยียวยา (หมอ) น. ติกิจฺฉก. บุคคล
ผู้เริ่มต้น น. อาทิกมฺมิก. บุคคล
ผู้เริ่มหัด ค. อาธุนิก อธุนาสมยาคต บุคคล
ผู้เรียก ค. ปกฺโกสก บุคคล
ผู้เรียกร้องสิทธิ ค. อุคฺโฆสก มุขร บุคคล
ผู้เรียนไวยากรณ์ น. เวยฺยากรณ. เวยฺยากรณิก. บุคคล, ไวยากรณ์
ผู้เรียบเรียงประวัติศาสตร์ น. อิติหาสสมฺปาทก. บุคคล
ผู้เรืองนาม ค. ขฺยาต ปตีต ปญฺญาต อภิญฺญาต สุวิสฺสุต สุวิทิต สุปากฏ บุคคล
ผู้เลี้ยงดู ค. โปสก บุคคล
ผู้เลี้ยงตัวเอง ค. อตฺตโปสก อตฺตเวตน บุคคล
ผู้เลือกตั้ง น. อุจฺจินิตุ. บุคคล
ผู้เล่นพิณ น. เวณิกา, วีณาวาที. บุคคล
ผู้เล่าเรื่อง น. กิตฺตก. อนุสฺสาวก. บุคคล
ผู้เสนอ น. โยชนาการ. มตเทสก. บุคคล
ผู้เสนอชื่อ น. นามนิทฺทิสก. นามนิโยชก. บุคคล