บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้ให้ น. ทายก. ทายิกา.
ค. ทายก ทายิกา ทายี ทท ทาตุ (ทาตา)
บุคคล
ผู้ให้การศึกษา น. อุคฺคหทายก. บุคคล, ศึกษา
ผู้ให้กำเนิด น. ชนก. ชนนี, บุคคล, เกิด
ผู้ให้ทาน ค. ทานทายี ทานทายก ทานทท บุคคล, ให้
ผู้ให้เช่า น. กาลิกคาหทายี. บุคคล
ผู้ไกล่เกลี่ย ดู คนไกล่เกลี่ย. บุคคล
ผู้ได้รับมอบหมาย น. อายุตฺตก. บุคคล
ผู้ได้รับเหรียญ น. กิตฺติมุทฺทาลาภี. บุคคล
ผู้ได้รับใบอนุญาต น. อนุญฺญาปณฺณธารี. บุคคล
ผู้ไปสู่อบาย ค. อปายิก บุคคล
ผู้ไม่ครองเรือน (นักบวช) ค. อนาคาริก อนาคาริย บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม
ผู้ไม่นับถือพระเจ้า น. อนิสฺสรวาที. โลกายติก. บุคคล
ผู้ไม่มาประชุม ค. อนุปฏฺฐิตก ปวาสี บุคคล
ผู้ไม่มีความผิด ค. อทูสก อทูสิย นิรปราธ นิทฺโทส บุคคล
ผู้ไม่มีบาป น. นาค. บุคคล
ผู้ไม่รอบคอบ ค. อนิสมฺมการี ชมฺม บุคคล
ผู้ไม่อาจจะบรรลุธรรมได้ ค. อปารเณยฺย บุคคล
ผู้ไม่แพ้ ค. อปราชิต อวิชิต นิชฺชิต บุคคล
ฝรั่งเศส (French, คน~) น. ปฺรงฺสเทสิย. ประเทศ, บุคคล
ฝ่ายพ่อ น. ปีติปกฺข.
ค. เปตฺติก ปิตุปกฺขิก
บุคคล, พ่อ, ครอบครัว-ญาติ