บุคคล

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
ผู้แทน	น. ทูต. อนุยุตฺต. นิโยชิต. ปฏินิธิ. นิโยชิตปุคฺคล. อายุตฺตก. สนฺเทสหร. ปฏิวตฺตุ. ปรกิจฺจสมฺปาทก.	บุคคล
ผู้แทนราษฎร	น. ปชานุยุตฺต. ปชานิโยชิต. นิโยชิตปุคฺคล. อายุตฺตก.	บุคคล
ผู้แนะนำ	ค. อนุสาสก อุปเทสก อุปเทสทายก เทสก วินายก วิเนตุ ปญฺญาปก	บุคคล
ผู้แปล	น. ภาสนฺตรปริวตฺตก. ภาสานุวาที. อตฺถวณฺณก.	บุคคล
ผู้แล่นไปหา	ค. ปฏิสารี	บุคคล
ผู้แสดง	ค. เทสก เทสิก เทเสตุ ทสฺเสตุ	บุคคล
ผู้แสดงความไม่เชื่อทางศาสนา	ค. กงฺขี นตฺถิกทิฏฺฐิก นตฺถิกวาที	บุคคล
ผู้แสดงนำ	น. อคฺคนาฏก. ปธานปุคฺคล.	บุคคล
ผู้แสวงบุญ	ค. ปุญฺเญสก ปุญฺญเปกฺข ปุญฺญติตฺถคามี	บุคคล, บุญกุศล
ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่	ค. มเหสี	บุคคล
ผู้โฆษณา	น. โฆสก. อุคฺโฆสก. ปกาสก.	บุคคล
ผู้โดยสาร	น. สญฺจารก. ปริยฎก. คมิก. อทฺธิก.	บุคคล
ผู้โอบอ้อมอารี	ค. ทานโสณฺฑ พหุปฺปท จาคสีลี มุตฺตจาค	บุคคล
ผู้ใคร่จัด	ค. กามน	บุคคล, ต้องการอยาก
ผู้ใคร่ปกติ	ค. กามี กามุก	บุคคล, ต้องการอยาก
ผู้ใช้แรงงาน	น. เปสนกร. ปเหณก.	บุคคล
ผู้ใด	ค. โย ยา	บุคคล
ผู้ใต้บังคับบัญชา	น. โอรปทฏฺฐ. อมุขฺย. อปฺปฏฺฐาน.	บุคคล
ผู้ใหญ่	น. อิสฺสร. เชฏฺฐ. ค. วยปฺปตฺต วยฏฺฐ	บุคคล
ผู้ใหญ่บ้าน	น. คามณิ. คามเชฏฺฐก. โภคี. คามโภชก.	บุคคล

บุคคล