| ผู้พอสั่งสอนได้ |
น. เนยฺย. เวเนยฺย.
|
บุคคล |
|
| ผู้พักอาศัย |
ค. อายตฺต อธีน นิสฺสิต วาสี นิวาสี เนวาสิก
|
บุคคล |
|
| ผู้พิจารณาคดี |
น. ตีรณการี.
|
บุคคล |
|
| ผู้พิทักษ์ |
น. รกฺขกปริสา,
|
บุคคล |
|
| ผู้พิทักษ์ทรัพย์สิน |
น. อายุตฺตก. ปรธนปาลก.
|
บุคคล |
|
| ผู้พิทักษ์ศาสนา |
น. สาสนรกฺขกปริสา,
|
บุคคล |
|
| ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ |
ดู ตำรวจ.
|
บุคคล |
|
| ผู้พิพากษา |
น. อกฺขทสฺส. อนุวิชฺชก. วินิจฺฉยามจฺจ. โวหาริก. อธิกรณิก.
|
บุคคล |
|
| ผู้พิมพ์ |
น. มุทฺทาปก.
|
บุคคล |
|
| ผู้พึ่งพาคนอื่น |
ค. ปรปจฺจย ปรปตฺติย ปรายตฺต ปราธีน ปรชีวี
|
บุคคล |
|
| ผู้พูด |
น. วาจก. วาทก. ปาฐก.
|
บุคคล |
|
| ผู้พูดน่ารัก |
ค. ปิยภาณี
|
บุคคล |
|
| ผู้พูดภาษาดอกไม้ พูดเพราะ) |
ค. ปุปฺผภาณี
|
บุคคล |
|
| ผู้พูดให้ร้าย |
ค. นิปจฺจวาที
|
บุคคล |
|
| ผู้พูดไพเราะ |
ค. วทญฺญู ปุปฺผภาณี
|
บุคคล |
|
| ผู้พ่ายแพ้ |
ค. ปราชิต ปาราชิก
|
บุคคล |
|
| ผู้ฟัง |
น. สาวก. โสตุ. (โสตา)
|
บุคคล |
|
| ผู้ฟ้อง |
น. โจทก.
|
บุคคล |
|
| ผู้มองในแง่ดี |
ค. สพฺพสุภวาที
|
บุคคล |
|
| ผู้มา |
น. อาคนฺตุ. อาคนฺตุก. อาคามี.
|
บุคคล |
|