พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ลืมตัว |
ค. มุฏฺฐสฺสติ | |||
ลืมตา |
น. อุมฺมีลน., ก. อุมฺมิลติ อุมฺมีเลติ, |
|||
ลืมตาอ้าปาก |
สำ. อตฺตานํ ปติฏฺฐาเปติ, อตฺตานํ สมุฏฺฐาเปติ | |||
ลืมตาโพลง |
ก. อุมฺมีเลติ | |||
ลืมต้น |
ค. สุกฺข มิลาต | |||
ลืมเลือน |
ก. ปมุสฺสติ ปมุยฺหติ | |||
ลือ |
น. ชนปฺปวาท. อุคฺโฆส. อุคฺโฆสน., ก. ปวทติ วิปาเจติ อุชฺฌายติ ปจาเรติ นิเวเทติ |
|||
ลือชา |
ดู โด่งดัง, ระบือ | |||
ลือนาม |
ดู โด่งดัง, ระบือ | |||
ลือสาย |
น. ขตฺติย. อิสฺสร. | |||
ลือเลื่อง |
น. ปวายน., อพฺภุคฺคมน., ปตฺถรณ., วิสรณ., ค. อพฺภุคฺคต ก. ปวายติ อพฺภุคฺคจฺฉติ |
|||
ลื่น |
(ไถลไป) | น. ขลิต., ปกฺขลน., ก. ขลติ ปกฺขลติ |
||
ลื่น |
(ไม่ฝืด) | ค. ปิจฺฉิล ขลนสภาว | ||
ลื่นล้ม |
ก. อุปกฺขลติ | |||
ลื่นไถล |
น. วิสปฺปน., ปกฺขลน., ขลิต., ก. ปกฺขลติ, ฐานา จวติ, ปกฺขลิตฺวา ยาติ, วิสปฺปติ |
|||
ลื่นไหล |
ก. สํสปฺปติ | |||
ลุ |
ดู ถึง, สำเร็จ | |||
ลุก |
(ไฟลุก) | ก. ชลติ | ||
ลุก |
(ลุกขึ้น) | ดู ลุกขึ้น. | ||
ลุกขึ้น |
(จากที่นั่ง) | น. อุฏฺฐาน., อุฏฺฐาการ. ก. อุฏฺฐหติ อุฏฺฐาติ วุฏฺฐหติ วุฏฺฐาติ อุตฺติฏฺฐติ |