พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ละเบ็ง |
ค. อุจฺจาสทฺท มหาสทฺท | |||
ละเมอ |
น. นิทฺทาย ชปฺปน., | |||
ละเมอเดินเวลาหลับ |
น. นิทฺทายาหิณฺฑน., ก. นิทฺทาย อาหิณฺฑติ |
|||
ละเมาะ |
น. กานน., กุพฺพนก., คุมฺพนฺตร., ทาย. วิปิน., | |||
ละเมิด |
น. อจฺจย. อติกฺกม. อติกฺกมน., วีติกฺกม. อปราธ. อชฺฌาจาร. อติจรณ., อุลฺลงฺฆน., ก. อติกฺกมติ วีติกฺกมติ อชฺฌาจรติ อุลฺลงฺเฆติ อติจรติ วิปฺปฏิปชฺชติ |
|||
ละเมิดกฎหมาย |
น. นีติวีติกฺกม. นีตฺยุลฺลงฺฆน., | |||
ละเมิดกฎเกณฑ์ |
น. อติกฺกนฺติกา, | |||
ละเมิดประเพณี |
น. อชฺฌาจาร. | |||
ละเมิดลิขสิทธิ์ |
น. ปรคนฺถวิลุมฺปน., ก. อญฺญกตฺตุกคนฺถํ ปกาเสติ |
|||
ละเมิดศีลธรรม |
น. สีลวิปตฺติ, สีลวีติกฺกม. | |||
ละเมิดสิทธิ |
ก. อธมฺเมน ปริคฺคณฺหาติ, | |||
ละเมิดไม่ได้ |
ค. อวีติกฺกมิย อนติกฺกมิย | |||
ละเมียดละไม |
ค. อาจารสีลี โสภณ จารุทสฺสน | |||
ละเลง |
น. ปเลปน., สลฺเลปน., ค. สลฺลิตฺต ก. ปลิปฺปติ มกฺเขติ |
|||
ละเลย |
น. อปฏิปชฺชน., วชฺชน., หาปน., ค. ทุปฺปฏิปนฺน ก. น อุปธาเรติ, น มนสิ กโรติ, หาเปติ นิกฺขิปติ, น คเณติ, น สลฺลกฺเขติ |
|||
ละเลยหน้าที่ |
ก. ธุรํ นิกฺขิปติ | |||
ละเลียด |
วิ. อนุปุพฺเพน อนุกฺกเมน กวิ. สณิกํ, โถกํ โถกํ |
|||
ละเล็กละน้อย |
ค. โถกโถก กวิ. โถกํ โถกํ |
|||
ละเว้น |
น. ปริวชฺชนา, จาริตฺต., วิรมณ., ก. ปริวชฺเชติ วชติ วิรมติ วิวชฺเชติ |
|||
ละเหี่ย |
ดู อ่อนใจ, อิดโรย |