พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ลอบทำร้าย |
น. ปนฺถทูหน., ก. มคฺคนฺตเร อุปปหรติ, ปจฺฉโต อุปหนติ |
|||
ลอบฟัง |
ค. อุปสฺสุติก รหสฺสคเวสก ก. อุปสฺสุตึ ติฏฺฐติ |
|||
ลอบวางเพลิง |
น. เคหทาหน., | |||
ลอบสังหาร |
ก. อุปมาเรติ | |||
ลอบหนี |
น. รโหนิคฺคมน., ก. รโห นิคฺคมติ |
|||
ลอม |
น. ปุญฺช. | |||
ลอมข้าว |
น. เวณิคตสสฺสปุญฺช. | |||
ลอมชอม |
ดู ประนีประนอม.
ลอมชอม ก. ปรองดองกัน, ประนีประนอมกัน,… |
|||
ลอมพอก |
ดู เทริด. | |||
ลอมฟาง |
น. ปลาลปุญฺช. | |||
ลอมฟาง |
น. ปลาลปุญฺช. | |||
ลอย |
(ไม่จม) | น. ปฺลวน., ปวหน., อากาสคมน., ค. ปฺลวนสีล ก. ปฺลวติ ปฺลเวติ อุปฺลวติ อุปฺปิลวติ วุยฺหติ, อนฺตลิกฺเข จรติ กกิ. วุฬฺห |
||
ลอย |
(ปล่อย) | น. ปวาหน., ก. ปวาเหติ พาหติ กกิ. ปวาหิต พาหิต |
||
ลอยกระทง |
ก. กลทีปตฺตภาชนํ ปวาเหติ | |||
ลอยขึ้น |
น. อาโรห. อธิโรห. อุคฺคมน., ค. อุคฺคต อุปฺปิลว ก. อุคฺคจฺฉติ อุปฺลวติ อุปฺปิลวติ ปฺลวติ อุฑฺเฑติ |
|||
ลอยคอ |
ก. ปฺลวติ ปฺลเวติ อุปฺลวติ วุยฺหติ | |||
ลอยชาย |
กวิ. ยถาสุขํ ยถารุจึ | |||
ลอยตัว |
ค. สลฺลหุกกิจฺจ | |||
ลอยนวล |
น. อิสฺสรภาว. เสริตา, อปรวสตา, | |||
ลอยน้ำ |
ค. วิปลาวิต นิปฺลวิต |