พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ประคับประคอง |
น. ปฏิชคฺคน., ปคฺคห. สมฺปคฺคห. ก. ปฏิชคฺคติ สมฺปคฺคณฺหาติ กกิ. ปฏิชคฺคหิต สมฺปคฺคหิต |
|||
ประคัลภ์ |
ค. ปคพฺภ | |||
ประคำ |
น. ชปมาลา, อกฺขมาลา, | อุปกรณ์ | ||
ประคำดีควาย |
น. อริฏฺฐ. เผณิล. เถนิล. | พืช | ||
ประคำไก่ |
น. เสลุ. พหุวารก. | พืช | ||
ประคิ่น |
ก. สณิกํ กโรติ | |||
ประคุณ |
ค. ปคุณ | |||
ประจง |
ดู บรรจุ. | |||
ประจญ |
ดู ผจญ. | ต่อสู้ | ||
ประจบ |
น. อุลฺลปนา., อนุปฺปิยภาณี, อุปลาลน., นีจวุตฺติ, ค. นีจวุตฺติก อุปลาลก ก. อุลฺลปติ อุนฺนาเมติ อุปลาเลติ อาราเธติ, ปรํ อุกฺกํเสติ |
|||
ประจบประแจง |
น. อนุนย. อนุนยน., อุปลาลนา, จาฏุกมฺย., ก. อนุเนติ สญฺญาเปติ อุปลาเลติ อนุรญฺเชติ |
|||
ประจบสอพลอ |
ค. อจฺจนฺตวสานุวตฺตี | |||
ประจวบ |
ก. เอกกฺขเณ ปวตฺตติ วิ. ตํขณํ, ตสฺมึ ขเณ |
|||
ประจักษ์ |
(ชัดแจ้งเหมือนเห็นด้วยตา) | ค. ปจฺจกฺข ปากฏ ยถาภูต ก. ปาตุภวติ อาวิภวติ |
||
ประจักษ์พยาน |
น. ปจฺจกฺขทสฺสี, ทิฏฺฐสกฺขี. | |||
ประจักษ์แก่ตา |
ค. จกฺขุวิสยก ปจฺจกฺข | |||
ประจัญ |
ดู ปะทะกัน. | ต่อสู้ | ||
ประจัญบาน |
ดู ตะลุมบอน. | ต่อสู้ | ||
ประจันหน้า |
น. สมฺมุขตา, สงฺคม. สมฺมุขีภาว. ค. อภิมุขี ปฏิมุขี สมฺมุขี สกฺขิทิฏฺฐ มุขีภูต ก. อภิมุขีภวติ สมฺมุขีภวติ อพฺภุยฺยาติ, ปุรโต ติฏฺฐติ กวิ. สมฺมุขํ มุขามุขํ |
|||
ประจาก |
ดู พลัดพราก. |