พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปทานุกรม |
น. ปทานุกฺกม. สทฺทโกส. อการาทิโกส. | พจนานุกรม | ||
ปน |
ดู เจือ. | |||
ปนน้ำลาย |
ก. เขเฬน มกฺเขติ | |||
ปนเป |
ค. สํสฏฺฐ สมฺมิสฺส สงฺกิณฺณ นานาวิภาคยุตฺต | |||
ปบ |
ก. นขปญฺชเรน อาหนติ | |||
ปม |
น. คณฺฐิ. คณฺฐิกา, ปพฺพ., คณฺฐิฏฺฐาน., ปุญฺช. | |||
ปมด้อย |
น. เวกลฺล., เวกลฺย., วิกลตา, อูนตา, ค. อูน วิกล สโทส วิกลงฺค |
|||
ปมประสาท |
น. นฺหารุสงฺฆาต. | |||
ปมเขื่อง |
น. เสฏฺฐตรตฺต., อุกฺกฏฺฐตฺต., ปญฺญาตลกฺขณ., | |||
ปมเด่น |
ดู ปมเขื่อง. | |||
ปมเปา |
น. คณฺฑ. | |||
ปรก |
(ซุ้มอยู่กรรม) | น. ปริวาสิกปลาลมณฺฑป. | ||
ปรก |
(ปิด, คลุม) | ค. ฉนฺน ปฏิฉนฺน | ||
ปรนนิบัติ |
น. ปริจริยา, ปริจรณ., ปริจาร. อุปาสน., สุสฺสูสา, อุปจาร. อุปฏฺฐาน., ปฏิชคฺคน., นิปจฺจการ. เวยฺยาวจฺจ., เวยฺยาวฏิก., ค. อุปฏฺฐาก ปฏิชคฺคก ปฏิชคฺคนก เสวี ก. อุปฏฺฐเปติ ปริจรติ อุปาสติ ปจฺจุปฏฺฐาเปติ ปฏิชคฺคติ เสวติ |
|||
ปรนปรือ |
ค. ปริภต อติปุฏฺฐ สุโปสิต ก. ปริภรติ สมฺปีเณติ สนฺตปฺเปติ |
|||
ปรนเปรอ |
ดู ปรนนิบัติ, ปรนปรือ | |||
ปรบปีก |
ก. ปกฺเข ปหรติ, ปกฺเข ปปฺโปเฐติ | |||
ปรบมือ |
น. อปฺโผฏน., อปฺโผฐน., ก. อปฺโปเฐติ, อปฺโผเฏติ, องฺคุลิโย โปเฐติ, ปาณึ ปหรติ |
|||
ปรบมือกราว |
ก. มหาอปฺโปฐิกํ อปฺโปเฐติ | |||
ปรปักษ์ |
น. ปรปกฺข. (ดู ข้าศึก) | ตรงข้าม |