พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนส่งของ |
น. ภณฺฑเปสก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนส่งข่าว |
น. เปสฺส. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนส่งนม |
น. โครสสมฺปาทก. | บุคคล, อาชีพ, นมเนย | ||
คนส่อเสียด |
น. ปิสุณวาจี. สูจก. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนส้นเท้าใหญ่ |
น. มหาปณฺหิ. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนหนีทหาร |
น. ปลายก. | บุคคล, ทหาร | ||
คนหนึ่ง สิ่งหนึ่ง |
ค. อญฺญตร เอก | บุคคล, สัพพนาม | ||
คนหนุ่ม |
น. ตรุณ. วยฏฺฐ. ทหร, ยุว. ยุวาน. สุสุ. มาณว. มาณวก. ทารก. | บุคคล, คนหนุ่มสาว | ||
คนหน้าอกหัก |
น. ภินฺนอุร. | บุคคล, พิการ | ||
คนหลอกลวง |
ดู คนลวง. | บุคคล, หลอกลวง | ||
คนหลักลอย |
น. อถิรนิวาสี. นิเกตนรหิต. ปริปฺลว. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนหลังค่อม |
น. ขุชฺช. คณฺฑุล. วามน. | บุคคล, พิการ | ||
คนหลังหัก |
น. ภินฺนปิฏฺฐิ. | บุคคล, พิการ | ||
คนหลังโกง |
น. โอนตปิฏฺฐิก. | บุคคล, พิการ | ||
คนหัวขอด |
น. อาวฏฺฏสีส. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนหัวง่าม |
น. กปฺปสีส. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนหัวบาก |
น. วณสีส. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนหัวประจบ |
น. อนุปฺปิยภาณี. ปรายตฺตวตฺตี. | บุคคล, เพื่อน | ||
คนหัวปี |
(พี่) | น. อคฺคช. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พี่น้อง | |
คนหัวรั้น |
น. สกมตเทสก. กุมฺภีลคาหี. ทิฏฺฐิคาหี. ทุปฺปฏินิสฺสคฺคี. | บุคคล, ลักษณะนิสัย |