พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนวางกับดัก |
น. วาคุริก. วากริก. ชาลิก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนวางเพลิง |
น. เคหชฺฌาปก. ทาหนสีล. | บุคคล, ดีชั่ว | ||
คนวิ่งเต้น |
น. รหสิปโลภก. | บุคคล | ||
คนว่องไว |
น. ชวน. ตุริต. เวคี. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนสนิท |
น. วลฺลภ. วลฺลิภา, นิจฺจุปฏฺฐาก. ปาลนสหาย. | บุคคล, บริวาร | ||
คนสวย |
น. กมลา, กลฺยาณี, ลลนา, | บุคคล, คนรูปงาม | ||
คนสวยที่สุดในที่นั้น |
น. รูปสุนฺทรี, ชนปทกลฺยาณี, | บุคคล, คนรูปงาม | ||
คนสองเพศ |
น. อุภโตพฺยญฺชนก. ทฺวิลิงฺคิก. | บุคคล | ||
คนสอดแนม |
น. โอจรก. ปยุตฺตก. จารปุริส. | บุคคล | ||
คนสอบสวน |
น. อนุวิชฺชก. อนุปุจฺฉก. | บุคคล | ||
คนสอพลอ |
ดู คนประจบ. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนสะอาด |
น. ปวิตฺต. ปูต. ปยต. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนสามัญ |
น. ทุคฺคตชน. ปุถุชฺชน. | บุคคล | ||
คนสายตายาว |
น. ทีฆทิฏฺฐิก. ค. ทีฆทิฏฺฐิก ทีฆวตฺถุทสฺสี |
บุคคล, ลักษณะทางกาย, สายตา | ||
คนสายตาสั้น |
น. รสฺสทิฏฺฐิก. ค. รสฺสทิฏฺฐิก รสฺสวตฺถุทสฺสี |
บุคคล, ลักษณะทางกาย, สายตา | ||
คนสาว |
น. ทหรี, ทหริกา, | บุคคล, คนหนุ่มสาว | ||
คนสำคัญ |
น. อคฺคญฺญ. มุขฺยปทฏฺฐ. เสฏฺฐปุริส. ค. มุขฺย ปธาน มูลภูต |
บุคคล | ||
คนสีซอ |
น. วีณาวาทก. | บุคคล, ดนตรี | ||
คนสืบข่าว |
น. โอจรก. | บุคคล, ข่าว | ||
คนสูบบุหรี่ |
น. ธูมปายี. | บุคคล, บุหรี่, บุหรี่ |