พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เจตนารมณ์ |
ดู จุดประสงค์. | |||
เจตนาร้าย |
น. ทุฏฺฐเจตนา, วิทฺเทส. อนตฺถกามตา, อหิตกามตา, ค. ทุราสย ปาปจิตฺต ทุฏฺฐจิตฺต |
|||
เจตนาละเวร |
น. เวรมณี, | |||
เจตพังคี |
(ต้น~) | น. อคฺคิมนฺถ. กณิกา, | พืช | |
เจตภูต |
น. อตฺต. ชีว. | |||
เจตมูลเพลิง |
(ต้น~) | น. จิตฺตก. อคฺคิสญฺญิต. | พืช | |
เจตสิก |
น. เจตสิก., | |||
เจน |
ค. เฉก ปคุณ ปตีต วสี ปวีณ ปฏุ | |||
เจนจบ |
ค. ปริชาน ปารคต วสี กตหตฺถ เฉก ปคุณ ขฺยาต ปตีต ปวีณ | |||
เจนจัด |
ดู สันทัด, ชำนาญ | |||
เจนใจ |
ค. มนสานุเปกฺขิต | |||
เจรจา |
น. ลปน., อาลปน., สลฺลปน., สํวาท. สมฺภาสน., มนฺตนา, สากจฺฉา, ก. ลปติ อาลปติ สลฺลปติ สมุลฺลปติ สํวทติ สมฺภาสติ |
|||
เจรจาข้อพิพาท |
ก. สากจฺฉติ สมฺมนฺเตติ | |||
เจรจาต่อรอง |
สำ. มิถุ อนุมตึ ปกาเสติ | |||
เจรจาปราศรัย |
น. สมฺภาสน., | |||
เจริญ |
น. ผาติ, วุทฺธิ, วฑฺฒน., วุฑฺฒิ, อิทฺธิ, อตฺถ. ภูติ, วิภูติ, อย. อาย. ปาย. ภว. วิภว. หิต., ภทฺท., ภทฺร., ค. วุทฺธ ปวุทฺธ วฑฺฒ วุฑฺฒ ภทฺท ภทฺทก ภทฺร ภูริ ปุสฺส ก. วฑฺฒติ วทฺธติ ปวฑฺฒติ อภิวฑฺฒติ ผาติ พฺรหติ พฺรูหติ มหติ |
|||
เจริญกุศล |
น. ภาวนา, ก. ภาเวติ |
|||
เจริญขึ้น |
ค. สํวุฑฺฒ สํวฑฺฒ ก. สํวฑฺฒติ |
|||
เจริญงอกงาม |
น. สํวฑฺฒิ, อภิวฑฺฒิ, ก. สํวฑฺฒติ อภิวฑฺฒติ |
|||
เจริญตา |
ค. อภิรูป ทสฺสนีย ทสฺสเนยฺย สุทสฺสน จารุทสฺสน อพฺยาเสก |