พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อันเป็นของวงศ์ตระกูล |
ค. กุลสนฺตก | |||
อันเป็นส่วนเบื้องต่ำ |
ค. โอรมฺภาคิย | |||
อันเร้นลับ |
ค. คุฬฺห ลีน | |||
อันไม่ตาย |
ค. อมต | |||
อันไหน |
(ในสองอัน) | ค. กตร | คำถาม | |
อันไหน |
(ในหลายอัน) | ค. กตม | คำถาม | |
อันไหนก็ตาม |
ค. ยงฺกิญฺจิ | |||
อับ |
(กลิ่น~) | ค. ปูติคนฺธรสิก | ||
อับ |
(ไม่โปร่ง) | ค. อวิสท มนฺทปฺปภ | ||
อับจน |
(สิ้นคิด) | ค. นิปฺปญฺญ อวิทฺทสุ อญฺญาณี | ||
อับจน |
(ยากจน) | ค. นิทฺธน ทุคฺคต ทลิทฺท อนาถ | ||
อับปัญญา |
ดู จนปัญญา. | |||
อับปาง |
น. นาวาภงฺค. ก. ภินฺทติ โอสีทติ โอปิลวติ นิมุชฺชติ โอคาหติ |
|||
อับลม |
ค. นิวาต | |||
อับอาย |
น. ลชฺชน., ลชฺชา, วินีตตา, ค. ลชฺชี ลชฺชิต สลชฺช ลชฺชนสีล วินีตสภาว ก. ลชฺชติ |
|||
อับเฉา |
น. ปูรกภาร. | |||
อับแสง |
ค. นิปฺปภ หตปฺปภ | |||
อับโชค |
ค. อภาคฺย ภาคฺยหีน อธญฺญ อลกฺขิก อลกฺขี | |||
อัปภาคย์ |
ดู อปภาคย์. | |||
อัปมงคล |
น. อปมงฺคล., |