ดีชั่ว
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| คนจัญไร | ค. อลกฺขี กาฬกณฺณิ กาฬกณฺณี กาลี กาฬี | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนถ่อย | น. นิรยาปถ. ค. วสล |
บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนทรยศ | น. สปกฺขจารี. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนที่ดีที่สุด | น. ชเนสภ. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนบาป | ค. ปาป ปาปก ปาปิมนฺตุ ปาปิมา) | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนป่าเถื่อน (barbarian) | น. กิราต. มิลกฺข. มิลกฺขุ. มิลาจ. ปุริสาท. อสิฏฺฐชน. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนพูดจริง | ค. สจฺจวาจ ตถวาที | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนพูดโกหก | ค. กุหก มุสาวาที อภูตกฺขายี | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนมีบุญ | น. ลกฺขี. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนร้าย | น. อาตตายี. วธุทฺธต. ทุชฺชน. นราธม. สาหสิก. อปราธี. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนวางเพลิง | น. เคหชฺฌาปก. ทาหนสีล. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนเลว | ดู คนชั่ว. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนใส่ร้ายป้ายสี | น. อุสูยก. ทูสก. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| จังไร | ดู จัญไร. | ดีชั่ว | |
| จัญไร | น. อีติ, อชญฺญ., อุปสคฺค. อุปทฺทว. อาปทา, กาลกณฺณี, | ดีชั่ว | |
| ตัวเสนียด | ดู จัญไร. | ดีชั่ว | |
| ทรชน | น. ทุชฺชน. | ดีชั่ว | |
| ทรราช | น. ยถากามปาลก. เสริราช. อธมฺมิกราช. นิฏฺฐุรปาลก. | ดีชั่ว | |
| ทราม | ดู เลน. | ดีชั่ว | |
| ทรามปัญญา | ค. ทุปฺปญฺญ ทุมฺเมธ ทุมฺเมธี | ปัญญา, ดีชั่ว |