พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เผาเป็นเถ้า |
ก. ภสฺมีกโรติ | ไฟ | ||
เผาให้ละลาย |
ก. วิลียติ, วิลียาเปตฺวา โสเธติ | ไฟ | ||
เผาไหม้ |
ดู ไหม้. | ไฟ | ||
เผินๆ |
ค. อคมฺภีร อุตฺตาน | |||
เผือก |
(พืชหัว) | น. มูลก. จุจฺจุ. กนฺท.
เผือก น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัว ต้นและใบคล้ายบอน… |
พืช, ไม้ล้มลุก, อาหาร | |
เผือก |
(สี~) | ค. เสต (อุ. เสตหตฺถี)
เผือก ว. ขาวอย่างผิดปรกติ เช่น ควายเผือก. |
สี | |
เผื่อ |
น. นิทหน., | |||
เผื่อขาดเผื่อเหลือ |
น. นิทหน., ก. นิทหติ |
|||
เผื่อว่า |
นิ. เจ สเจ ยทิ อถ | |||
เผื่อแผ่ |
น. ทาน., วิทารณ., วิสฺสชฺชน., จาค. ปริจาค. สํวิภาค. ก. เทติ วิทาเรติ วิสฺสชฺชติ จชติ สํวิภชติ |
ลักษณะนิสัย | ||
เผ็ด |
น. กฏุก., กุฏกตฺต., ค. กฏุ กฏุก ขาร |
|||
เผ็ดร้อน |
(คำพูด~) | น. มมฺมจฺเฉทกวจน., ค. กฏุก กกฺขฬ มมฺมจฺเฉทก |
ถ้อยคำ | |
เผ็ดร้อน |
(รส~) | น. กฏุก., กุฏกตฺต., ค. กฏุ กฏุก ขาร |
รสชาติ | |
เผ่น |
น. ปกฺขนฺทน., ก. ปกฺขนฺทติ, สหสา ปลายติ |
|||
เผ่า |
น. โคตฺต., โคตฺตปรมฺปรา, | สมุหนาม | ||
เผ่าพันธุ์ |
น. ปรมฺปรา, อปจฺจ., โคตฺต., | สมุหนาม | ||
เผ่าพันธุ์ต่ำ |
ค. อนาชานิย | สมุหนาม | ||
เฝือ |
(ยุ่ง) | ค. อากุล สงฺกิณฺณ | ||
เฝือ |
(ไม่ชัด) | ค. อปากฏ สสนฺเทห สาสงฺก วิวาทารห | ||
เฝือก |
น. ทารุหีร., | อุปกรณ์ | ||
เฝ้า |
น. อุปาสน., อุปฏฺฐาน., ปาลน., ค. โคปก ปาลก ก. อุปนิสีทติ อุปติฏฺฐติ โคเปติ ปาเลติ |
|||
เฝ้าคอย |
น. อารกฺขา, ก. อารกฺขติ |
|||
เฝ้าดู |
น. อนุรกฺขา, ชคฺคน., ปริปาล. ก. อชฺฌุเปกฺขติ อนุรกฺขติ ชคฺคติ ปริปาเลติ |
|||
เฝ้ายาม |
ก. วาเรน รกฺขติ | |||
เฝ้าระวัง |
ก. อปฺปมตฺโต โหติ |