พจนานุกรมไทย-บาลี

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
เป็นปกติ	ค. ปกติก ปากต ปากติก ปากฏิก สีลี สภาวิก ปกติสิทฺธ พาหุลิก อวิสิฏฺฐ
เป็นปฏิปักษ์	ค. ปฏิปกฺขภูต วิรุทฺธ วิปกฺข ปจฺจนีก ปฏิโลม
เป็นประกาย	ก. วิปฺผุรติ
เป็นประจำ	กวิ. อภิณฺหํ นิจฺจํ นิพทฺธํ สตตํ ยถาจิณฺณํ ธุวํ
เป็นประโยชน์	ดู มีประโยชน์.
เป็นปัญหา	ค. วิวาทารห สสนฺเทห สาสงฺก
เป็นปากเป็นเสียง	ดู โต้เถียง.
เป็นปากเสียง	ดู โต้เถียง.
เป็นปี่เป็นขลุ่ย	ดู เข้ากันได้.
เป็นปึกแผ่น	ค. เอกฆน ถิร ฆนีภูต
เป็นป่า	ค. วนพหุล อรญฺญคติก
เป็นผลตามมา	ก. อเนฺวติ อนฺวาคจฺฉติ
เป็นผุยผง	ก. จุณฺณีภวติ
เป็นผู้ดี	ดู สะโอดสะอง.
เป็นพยานเท็จ	ค. กูฏสกฺขี	เท็จปดโกหก
เป็นพวง	ค. พหุโลมก
เป็นพิธีการ	ค. นิยมานุสารี สารภูต	พิธีกรรม
เป็นพิษ	ค. สวิส วิสยุตฺต	ภัยอันตราย
เป็นพิเศษ	นิ. วิเสสโต
เป็นพี่เป็นน้อง	ค. ภาตุสทิส สหธมฺมิก	บุคคล, ครอบครัว-ญาติ
เป็นพื้นฐาน	ค. วตฺถุก ก. อโธ ฐเปติ, อโธ นิทหติ
เป็นฟองขึ้น	ค. อุปฺปนฺนเผณ ก. เผณํ อุปฺปาเทติ, เผณํ อุปฺปชฺชติ
เป็นภาษาพูด	ค. มหาชนกถายตฺต
เป็นมัน	ค. วิมฏฺฐ สินิทฺธ ปภสฺสร สปฺปภ ภาสุร วิเลปนสทิส
เป็นมั่นเป็นเหมาะ	กวิ. ทฬฺหํ คาฬฺหํ

บรรณานุกรม: 1) พจนานุกรม ไทย-บาลี, 2559, พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). 2) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2554.

อักษรย่อ: น. (นาม), ค. (คุณนาม), ก. (กิริยา), กกิ. (กิริยากิตก์), วิ. (ศัพท์ที่ลงวิภัตตินาม), กวิ. (กริยาวิเสสนะ), นิ. (นิบาต), อุป. (อุปสัค), อุ. (อุทาหรณ์), สำ. (สำนวน), สพ. (สัพพนาม)
เครื่องหมายลิงค์: ใช้ . และ/หรือ , ท้ายคำ เป็นเครื่องหมาย เช่น . (ปุงลิงค์) , (อิตถีลิงค์) ., (นปุงสกลิงค์) .., (ปุงลิงค์และนปุงสกลิงค์) ,. (อิตถีลิงค์และปุงลิงค์) ,., (อิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์) เช่น ปุริส. เป็น ปุงลิงค์ อสฺสา, เป็น อิตถีลิงค์ ตาลมูล., เป็น นปุงสกลิงค์

บันทึกแก้คำผิด