พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เป็นที่ตั้งแห่งความสังเวช |
ค. สํเวชนีย | |||
เป็นที่ตั้งแห่งความเดือดร้อน |
ค. ตปนีย | |||
เป็นที่ตั้งแห่งความเลื่อมใส |
ค. สมฺปสาทนิย | |||
เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม |
ค. ปริหานิย | |||
เป็นที่ตั้งแห่งความโกรธ |
ค. โกปเนยฺย | |||
เป็นที่ตั้งแห่งความโลภ |
ค. โลภนีย | |||
เป็นที่นับถือ |
ค. สปฺปติสฺส | |||
เป็นที่นิยม |
ค. ชนปฺปิย มหาชนิก | |||
เป็นที่น่าอิจฉา |
ค. อุสูยุปฺปาทก | |||
เป็นที่พอใจ |
ค. กนฺต มนาป มนาปิย จาฏุปาสาทิก | |||
เป็นที่พอใจรอบด้าน |
ค. สมนฺตปาสาทิก | |||
เป็นที่ยินดี |
ค. สาต | |||
เป็นที่ระลึก |
ค. สตุปฺปาทก สราปก | |||
เป็นที่รัก |
ค. ปิย วลฺลภ เปมนีย ติสฺส มนาป กนฺต | |||
เป็นที่รู้กัน |
ค. สมญฺญาต สญฺญาต ปากฏ ก. ปากฏีภวติ |
|||
เป็นที่สบอารมณ์ |
ค. สมฺโมทนีย สาต | |||
เป็นทุกข์ |
ค. ทุกฺขี ก. ทุกฺขียติ |
อารมณ์ความรู้สึก | ||
เป็นธรรม |
ค. ธมฺมิก ธมฺมานุคต ธมฺมปริยาปนฺน | |||
เป็นธรรมดา |
ดู เป็นปกติ. | ธรรมดา | ||
เป็นธรรมเนียม |
ค. จาริตฺตายตฺต นิจจปฺปวตฺต | |||
เป็นนัย |
ค. จิณฺหายตฺต วิเสสวิญฺญาปก | |||
เป็นนิตย์ |
กวิ. นิจฺจํ | |||
เป็นน้ำ |
ค. อาโปคต | |||
เป็นน้ำแข็ง |
ค. หิมสทิส | |||
เป็นบ้า |
ก. จิตฺตํ วิกฺขิปติ |