บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คนพูด น. สลฺลปก. สมฺภาสก. วตฺตุ วตฺตา.) บุคคล
คนพูดจริง ค. สจฺจวาจ ตถวาที บุคคล, ดีชั่ว
คนพูดติดอ่าง น. มมฺมน. ขลิตวาจ. ปกฺขลิตวาจ. บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนพูดน้อย ค. วาจสํยม บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนพูดพล่อยๆ ค. วาจาล ชปฺปนพหุล บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนพูดมาก ค. ภสฺสร ภาสุร วาจาล พหุภาณี มุขร วาจาพหุล วิกตฺถี สุกรูป บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนพูดเหลวไหล ค. คารยฺหวจ วาจาล สมฺผปฺปลาปี บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนพูดโกหก ค. กุหก มุสาวาที อภูตกฺขายี บุคคล, ดีชั่ว
คนฟอกหนัง น. จมฺมการ. บุคคล, อาชีพ
คนฟาด น. ทฬฺหปฺปหารทายี บุคคล
คนมอง น. ปสฺสิตุ. อเวกฺขก. บุคคล
คนมั่งมี ค. อิพฺภ อฑฺฒ อฑฺฒก ธนิก ธนี สธน ธเนสฺสร ธนิย สมิทฺธ ผีต โกสิย มหทฺธน มหาโภค บุคคล, รวยจน
คนมีจักร น. จกฺกี. บุคคล
คนมีทรัพย์ ค. สธน สปติ บุคคล, รวยจน
คนมีบุญ น. ลกฺขี. บุคคล, ดีชั่ว
คนมีปัญญามาก ค. ภูริปญฺญ มหาปญฺญ บุคคล
คนมีแผลเป็น น. ลกฺขณาหต. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนมือง่อย น. หตฺถกุณี. บุคคล, พิการ
คนมือยาวมาก น. อติทีฆหตฺถ. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนมือสั้นมาก น. อติรสฺสหตฺถ. บุคคล, ลักษณะทางกาย