บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คนปากเหม็น น. คูถภาณี. บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนป่วย ดู คนไข้. บุคคล, อาการทางกาย, โรค
คนป่า น. สวร. มิลกฺข. มิลกฺขุ. วนจารี. อสิฏฺฐชน. บุคคล
คนป่าเถื่อน (barbarian) น. กิราต. มิลกฺข. มิลกฺขุ. มิลาจ. ปุริสาท. อสิฏฺฐชน. บุคคล, ดีชั่ว
คนผมดก น. เกสว. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนผมหงอก น. ปลิตเกส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนผสมยา ดู เภสัชกร. บุคคล, ยา, อาชีพ
คนผิวดำ น. กลิงฺค. กาฬวณฺณ. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนฝากเงิน น. ธนนิหิตก. ธนนิกฺขิปิตก. บุคคล
คนฝึก น. คามณิย. ทมก. บุคคล
คนฝึกงาน ค. สิกฺขก สิปฺปนฺเตวาสี อนฺโตวาสี เนวาสี บุคคล
คนฝึกช้าง น. หตฺถิทมก. หตฺถิสารี. หตฺถาจริย. บุคคล, อาชีพ
คนฝึกม้า น. อสฺสทมก. อสฺสาจริย. บุคคล, อาชีพ
คนฝึกสัตว์พาหนะ น. คามณิย. บุคคล, อาชีพ
คนพกปืน น. อคฺคินาฬิธารี. บุคคล
คนพลิกแพลง ค. สฐ บุคคล
คนพายหัวเรือ น. นาวาภิมุข. บุคคล, อาชีพ
คนพายเรือ น. นาวาปาชก. อริตฺตธารี. บุคคล, อาชีพ
คนพิการ น. ปกฺขหต. วิกลงฺค. องฺควิกล. นฏฺฐินฺทฺริย. บุคคล, พิการ
คนพื้นเมือง ค. สวร สเทสชาต สกเทสิย บุคคล