พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| ไว้ใจได้ (เชื่อใจได้) | ค. วิสฺสาสนีย สทฺทหิตพฺพ ปจฺจยิก ทฬฺหภตฺติก สทฺเธยฺย | ||
| ไว้ใจได้ (ปลอดภัย) | ค. เขม นิพฺภย นิราสงฺก นิรูปทฺทว | ||
| ไว้ใจไม่ได้ | ค. อสทฺเธยฺย อปจฺจยิก | ||
| ไศล | น. เสล.
เขาหิน |
ภูเขา | |
| ไส | น. อปสารณ., อปนยน., อปกฑฺฒน., ก. อปสาเรติ อปเนติ อปกฑฺฒติ |
||
| ไสกบ | ก. วิตจฺเฉติ สมีกโรติ | ||
| ไสย | ค. คูฬฺห ทูวิญฺเญยฺย | ||
| ไสยศาสตร์ | น. คูฬฺหวิชฺชา, ภูตวิชฺชา, | ศาสตร์-วิทยา | |
| ไสยา | น. เสยฺยา, (ดู นอน) | ||
| ไสยาสน์ | ดู นอน. | ||
| ไสยเวท | น. คูฬฺหวิชฺชา, | ||
| ไสหัว | ดู ขับไล่. | ||
| ไสไม้ | ก. วิตจฺเฉติ สมีกโรติ | ||
| ไส้ (ลำไส้) | น. อนฺต. อนฺตวฏฺฏิ, โกฏฺฐ. โกฏฺฐพฺภนฺตร., | ||
| ไส้ (ส่วนที่เป็นแกน) | น. วฏฺฏิ, วฏฺฏี, วฏฺฏิกา, | ||
| ไส้กรอก | น. มํสวฏฺฏิกาวิเสส. | ||
| ไส้กิ่ว | ค. อติจฺฉาต | ||
| ไส้ตะเกียง | น. ทีปวฏฺฏิ, วฏฺฏิกา, | ||
| ไส้ตัน | น. อนฺตคณฺฐี, | ||
| ไส้ตันอักเสบ | น. อนฺตคณฺฐิกาพาธ. |