พจนานุกรมไทย-บาลี

ศัพท์ไทย
ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ไร้ขอบเขต ค. อมิต อนนฺต อปริมิต อปฺปมาณ
ไร้ความปรานี น. นิทฺทยตฺต.,
ค. กุรูร นิทฺทย อการุณิก นิฏฺฐุร ทารุณ
ไร้ความรู้สึก ดู ไม่มีความรู้สึก.
ไร้ความสามารถ น. อกฺขมตา, อสมตฺถตา, อสกฺยตา,
ค. อสมตฺถ อสกฺก อวิสยฺห อปฏิพล อภพฺพ
ไร้ค่า ค. อนคฺฆ เผคฺคุก
ไร้ชีวิตชีวา ค. กฺริยาหีน นิจฺจล อุยฺโยครหิต
ไร้ที่พึ่ง ค. อนาถ อสรณ อปฺปติฏฺฐ
ไร้ประสบการณ์ ค. อโกวิท อปริจิต
ไร้ประสิทธิภาพ น. อสามตฺถิย., อปฺปโหนกตฺต.,
ค. อการิยกฺขม อปริยตฺต อสมตฺถ
ไร้ประโยชน์ ดู ไม่มีประโยชน์.
ไร้ปัญญา ค. นิปฺปญฺญ
ไร้ผล ค. นิปฺผล นิรตฺถก อสาร โมฆ
ไร้ฝีมือ ค. อทกฺข อนิปุณ
ไร้มนุษยธรรม ค. อมานุสิก อติกกฺขฬ
ไร้ยางอาย น. นิลฺลชฺชตา, ปาคพฺภิย., อหิริกตฺต.,
ค. นิลชฺช นิลฺลชฺช อหิริก กากสูร อนาวฏมุข สทปฺป อวินีต ปคพฺภ
ไร้วิญญาณ ค. นิรีห นิพฺพีริย
ไร้วินัย น. อสิกฺขิตตฺต., อวินย.
ไร้ศีลธรรม น. ทุจฺจริต., ทุราจาร.
ไร้สมรรถภาพ น. อสามตฺถิย.,
ค. อสมตฺถ อการิยกฺขม อปริยตฺต
ไร้สาย ค. ตนฺตุรหิต วิชฺชุพลเปสิต