พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พิษณุ |
ดู นารายณ์. | |||
พิษร้าย |
น. หลาหล.., โฆรวิส. | |||
พิษสง |
น. วิส., ค. สวิส วิสยุตฺต |
|||
พิสดาร |
(กว้างขวาง) | น. วิตฺถาร. วิตฺถารตา, ปปญฺจ. พฺยาส. ค. วิตฺถาริต วิตฺถาร |
||
พิสดาร |
(แปลก) | ค. วิกล วิปริต วิรูป อปากติก ปกติวิรุทฺธ อพฺภุต อพฺภูต วิมฺหยนีย อจฺฉริย อจฺเฉร | ||
พิสมัย |
น. อภิลาสา, | |||
พิสุทธิ์ |
น. วิสุทฺธิ, ค. วิสุทฺธ |
|||
พิสูจน์ |
น. สูจน., วิมํสา, วีมํสา, วีมํสน., อุปปริกฺขา, อนุวิชฺชน., อภิยุญฺชน., นิทสฺสน., ค. วีมํสก อุปปริกฺขก ก. สูเจติ มํสติ วีมํเสติ อุปปริกฺขติ ปฏิมํเสติ สนฺทสฺเสติ วิจาเรติ, ปจฺจกฺขํ กาเรติ |
|||
พิสูจน์ความบริสุทธิ์ |
น. นิรวชฺชกรณ., โทสโสธน., ก. นิรชฺชํ กโรติ, โทสํ โสเธติ |
|||
พิสูจน์ตัวเอง |
ก. อตฺตานํ อนวชฺชํ กโรติ | |||
พิสูจน์พินัยกรรม |
น. อจฺจยทานปณฺณาธิการ. | |||
พิสูจน์ว่าผิด |
ค. อปราธทีปก วชฺชทสฺสก | |||
พิสูจน์หลักฐาน |
ก. สกฺขึ กโรติ | |||
พิสูจน์หักล้าง |
น. นิรากรณ., มตขณฺฑน., ก. นิรากโรติ, มตํ ขณฺเฑติ |
|||
พิสูจน์อักษร |
น. วณฺณโสธน., | |||
พิสูจน์ได้ |
ค. นิทสฺสนีย สนฺทสฺสิตพฺพ | |||
พิสูจน์ไม่ได้ |
ค. อนิทสฺสนีย | |||
พิเคราะห์ |
น. วิจารณา, วีมํสา, อุปปริกฺขา, ก. ตูเลติ วิจาเรติ วีมํสติ อุปปริกฺขติ |
|||
พิเคราะห์เห็น |
ก. ปฏิสญฺจิกฺขติ | |||
พิเภก |
(ต้นสมอ~) | น. วิภีตก. |