พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทำให้เสียหาย |
ก. หาเปติ นาเสติ ขีเปติ วิกลายติ | |||
ทำให้เสียหายจนใช้ไม่ได้ |
ก. อวสาเทติ ทุพฺพลีกโรติ | |||
ทำให้เสียเกียรติ |
ก. อวชานาติ อวมญฺญติ | |||
ทำให้เสียเลือด |
น. โลหิตทูสน., | |||
ทำให้เสียโฉม |
น. วิรูปกรณ., เววณฺณิย., ก. วิรูเปติ วิกลีกโรติ ทุพฺพณฺณีกโรติ |
|||
ทำให้เสียใจ |
ก. ทุกฺขาเปติ, โสกํ อุปฺปาเทติ | |||
ทำให้เสื่อม |
ก. ปริหาเปติ | |||
ทำให้เสื่อมสภาพ |
ก. พลํ อปหรติ, ปกตึ ปริหาเปติ | |||
ทำให้เสื่อมเสีย |
ก. ปทูเสติ มลินีกโรติ | |||
ทำให้เสื่อมเสียศีลธรรม |
น. อาจารภงฺค. จาริตฺตทูสน., ก. สทาจารา จาเวติ, จาริตฺตํ ทูเสติ, คุณธมฺมํ หาเปติ |
|||
ทำให้เหงื่อออก |
ค. เสทชนก | ร่างกายและส่วนประกอบ, เหงื่อ | ||
ทำให้เหนียว |
ก. กฐินีกโรติ | |||
ทำให้เหนื่อย |
ก. กิลเมติ อายาเสติ | |||
ทำให้เหมือน |
ก. สมาเนติ สทิสีกโรติ | |||
ทำให้เหลว |
ก. วิลียาเปติ | |||
ทำให้เหี่ยวแห้ง |
ก. วิโสเสติ | |||
ทำให้เห็น |
ก. โอกาเสติ | |||
ทำให้เห็นจริงเห็นจัง |
น. สจฺฉิกรณ., อภิสมย. ก. สจฺฉิกโรติ อภิสเมติ, ปจฺจกฺขํ กโรติ |
|||
ทำให้เห็นเป็นรูปธรรม |
ก. วิสยภาวํ ปาเปติ, อินฺทฺริยโคจรตฺตํ ปาเปติ | |||
ทำให้แก่ |
ก. ปจฺเจติ ปริณาเมติ |