พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ให้อดโทษ |
ก. ขมาเปติ กกิ. ขมาปิโต |
|||
ให้อภัย |
ค. ขมา, ตีติกฺขา, ปาปโมจน., สนฺติทาน., ค. ขม ก. ขมติ ตีติกฺขติ, อปราธํ ปฏิคณฺหาติ, อจฺจยํ ปฏิคณฺหาติ, ปฏิกฺขมาเปติ |
|||
ให้อภัยไม่ได้ |
ค. อกฺขมิตพฺพ อกฺขมารห | |||
ให้ออกซิเจน |
ก. ปาณทวายุนา ติกิจฺฉติ | |||
ให้อาหาร |
ก. โภเชติ โปเสติ ภรติ | |||
ให้อาหารมากเกินไป |
ก. อติมตฺตํ โภเชติ | |||
ให้อาหารไม่พอ |
น. มนฺทโปสน., | |||
ให้อำนาจ |
ก. อธิการํ เทติ, อธิการพลํ เทติ, นิโยเชติ สมฺมนฺนติ | |||
ให้อิสระ |
ก. ภุชิสฺสํ กโรติ | |||
ให้อุปสมบท |
ก. อุปสมฺปาเทติ | สังฆกรรม | ||
ให้เกิด |
น. ชนน., ค. ชนก ชนนี |
|||
ให้เกิดขึ้น |
กกิ. อุปฺปาทิต | |||
ให้เกียรติ |
น. อปจายน., อปจิติ, ปุเรกฺขาร. มานน., มานนา, สกฺการ. สภาชน., สมฺภาวนา, สมฺมานนา, อาทรตา, อาทริย., ก. อปจายติ ปวีนติ ปุรกฺขโรติ ปุเรกฺขโรติ มาเนติ สกฺกโรติ สมฺภาเวติ สมฺมาเนติ กกิ. มานิต ปูชิต สกฺกต สมฺภาวิต |
|||
ให้เข้ารับหน้าที่ |
ก. อธิกาเร นิโยเชติ | |||
ให้เข้าใจ |
ก. คาเหติ | |||
ให้เคลื่อน |
ก. จาเวติ กกิ. จาวิต |
|||
ให้เคลื่อนไหว |
ก. โกเปติ | |||
ให้เจริญ |
ก. ภาเวติ วฑฺเฒติ กกิ. ภาวิต |
รุ่งเรือง | ||
ให้เช่า |
ก. กาลิกคาเหน เทติ, ตาวกาลิกํ เทติ | |||
ให้เปล่า |
ก. มุธา เทติ |