พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
แผ่รังสี |
น. รํสินิจฺฉรณ., ปภาสน., โอภาสน., ค. ปภสฺสร ภาสุร ก. รํสิโย นิจฺฉรติ, ปภาสติ โอภาเสติ |
|||
แผ่ว |
นิ. สณิกํ | |||
แผ่ออกไป |
น. ปสาร. ก. ตโนติ ปสาเรติ วิตฺถาเรติ |
|||
แผ่อาณาเขต |
ก. อาณกฺเขตฺตํ วิตฺถาเรติ | |||
แผ่อำนาจ |
ก. วสํ ปวตฺเตติ | |||
แผ่เผื่อ |
ดู เผื่อแผ่. | |||
แผ่เมตตา |
ก. เมตฺตาย ผรติ, เมตฺตํ ผรติ, เมตฺตํ กโรติ, เมตฺตํ ภาเวติ | |||
แผ่เหมือนฝ่ามือ |
ค. กรตลาการ | |||
แผ่แม่เบี้ย |
ก. ผณํ กโรติ | งู | ||
แผ่ไป |
น. ตนน., ตนฺตร., ผรณ., ปตฺถรณ., ค. ปตฺถต วิสฏ วิตฺถต ตต วิตต วิตฺถิณฺณ ปริวิตฺถิณฺณ ผุฏ ก. ปตฺถรติ ผรติ วิตโนติ โผฏติ วฺยาเปติ |
|||
แผ่ไปทั่วโลก |
ค. โลกวิตฺถต | |||
แผ้ว |
ดู กวาด, ถาง, ทำให้สะอาด | |||
แผ้วถาง |
ก. อปหรติ | |||
แผ้วถางทาง |
ก. มคฺคํ โสเธติ | |||
แผ้วพาน |
ก. วิเหเสติ วิเหเฐติ ปริตาเปติ ปีเฬติ หึสติ พาเธติ | |||
แฝก |
น. อุสีร., พีรณ., วีรณ., กาส., โปตกิล., กุส. ทพฺภ. | พืช | ||
แฝกขาว |
น. โคโลมี, | พืช | ||
แฝง |
ค. ปฏิจฺฉนฺน ลีน นิลีน อปากฏ | |||
แฝด |
น. ยมก., ยุค., ยุคล., | บุคคล | ||
แพ |
น. อุฬุมฺป. ปฺลว. ปฺลวา, กุลฺล. ตร. ปจฺจรี, อาติ. |