พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
แพะ |
(~เพศเมีย) | น. อชา, อชี, เอฬิกา, | สัตว์, แพะ | |
แพะภูเขา |
น. ปพฺพเตยฺยฉคลก. | สัตว์, แพะ | ||
แพะรับบาป |
น. ปรปาปคาหี. | บุคคล | ||
แพแตก |
น. วิโยค. วิปฺปโยค. วิกิรณ., ก. วิยุชฺชติ วิกิรติ |
|||
แพ่ง |
ดู ทางแยก.
แพ่ง 1) น. แรง, กำลัง 2) น. ทาง, แพร่ง. |
|||
แพ่นกบาล |
สำ. สีสํ ปหรติ | |||
แพ้ |
น. ปราชย. กลิ. อปชิต., ค. ปราชิต ปภคฺค ก. ปราชยติ อวชียติ, ปราชยํ ปาปุณาติ |
|||
แพ้ชนะ |
น. ชยาชย., | |||
แพ้ท้อง |
(อาการอยาก) | น. โทหฬ. ก. โทหฬายติ |
ต้องการอยาก, ตั้งท้อง | |
แพ้ผม |
ค. สีฆปลิตเกส | |||
แพ้ภัยตัว |
น. สยํกตปราชย. | |||
แพ้เปรียบ |
น. อนตฺถ. อหิต., ค. อสม อสมาน |
|||
แฟง |
น. อามณฺฑ. กกฺการี, | |||
แฟชั่น |
(fashion) | น. วิลาส. โลกาจาร. ปจาร. | ||
แฟน |
(fanatic) | ค. สารตฺต ภตฺตฺยุมฺมตฺต สนฺทิฏฺฐิปรามาสี ขิตฺตจิตฺต | ||
แฟบ |
ค. วิปิฏ อนุนฺนต | |||
แฟร์ |
(fair) | ค. โสภณ สุนฺทร มนุญฺญ สูจิ ธมฺมิก นิมฺมล วิสท ปาสาทชนก | ||
แฟร์ |
(ยุติธรรม) | น. ยุตฺติ, ญาย. ธมฺม. (ดู ยุติธรรม) | ||
แฟลช |
(flash) | น. วิปฺผุรณ., นิจฺฉรณ., อจิรปฺปภา, | ||
แฟลต |
(flat) | น. พหุภูมิกปาสาท. สมฏฺฐาน., ปาสาทตล., |