พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เห็นแก่นอน |
ค. นิทฺทาลุ นิทฺทาสีล มญฺจาปรายน | |||
เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว |
น. สกตฺถปรายนตา, ค. สกตฺถปรายน |
|||
เห็นแก่ปากแก่ท้อง |
ดู เห็นแก่กิน. | |||
เห็นแก่หน้า |
น. มุโขโลกน., | |||
เห็นแก่เล็กแก่น้อย |
น. กิญฺจิกฺข., | |||
เห็นแก่ได้ |
ค. อามิสจกฺขุก อตฺตตฺถปญฺญ ลุทฺธ เคธิต | |||
เห็นแจ้ง |
น. วิปสฺสนา, ค. วิปสฺสก วิปสฺสี ก. วิปสฺสติ อิกฺขติ |
|||
เห็นใจ |
น. อนุกมฺป. อนุโรธ. กรุณา, ทยา, ก. อนุกมฺปติ อนุโรธติ กรุณายติ ทยติ |
|||
เห็นได้ |
ค. ทิฏฺฐิโคจร อภิญฺเญยฺย สุปากฏ | |||
เห็นได้ง่าย |
ค. สุทสฺส | |||
เห็นได้ชัดเจน |
ค. สุปากฏ อติวิสท | |||
เห็นได้ทะลุปรุโปร่ง |
ค. วินิวิชฺฌปสฺสิย วินิวิชฺฌทิสฺสมาน | |||
เห็นได้ยาก |
ค. ทุทฺทส สุทุทฺทส | |||
เห่กล่อม |
น. ลาลน., ก. ลาเลติ อุปสเมติ |
|||
เห่อ |
(ยกตัว) | น. อตฺตุกฺกํสนา, ค. อตฺตุกฺกํสี ก. อตฺตานํ อุกฺกํเสติ |
||
เห่อ |
(ผื่น) | ดู ผื่น. | ||
เห่อเหิม |
ดู กำเริบ, ทะเยอทะยาน | |||
เห่า |
น. ภสิต., ภุงฺกรณ., ภุกฺกรณ., ภุงฺการ. ภุสฺสน., ก. ภสติ ภุสติ ภุสฺสติ ภุกฺกโรติ ภุงฺกโรติ |
|||
เอก |
ค. เอก นายก ปรินายก ปธาน มุขฺย ปุพฺพคามี | |||
เอกจิต |
ค. เอกจิตฺต เอกจฺฉนฺท เอกชฺฌาสย |