พจนานุกรมไทย-บาลี

ศัพท์ไทย		ศัพท์บาลี
เริ่มแรก		ดู เริ่มต้น.
เริ่มใหม่		น. ปุนารมฺภ.
เรียก		น. อวฺหาน., อามนฺตน., อาณาปน., ปกฺโกสน., โวหาร. หว. หุติ, หูติ, ก. อวฺเหติ อามนฺเตติ ปกฺโกสติ สมุทาจรติ กทติ โวหรติ
เรียกกันตามธรรมเนียม		น. ธมฺมาลปน.,
เรียกขวัญ		น. สิริวฺหายน.,
เรียกขาน		น. อวฺหาน., ค. อวฺหย อวฺหายิก ก. อวฺหยติ อวฺเหติ
เรียกคนอยู่ใกล้		ก. อามนฺเตติ
เรียกคนอยู่ไกล		ก. ปกฺโกสติ
เรียกความทรงจำ		ก. สมนุสฺสรติ
เรียกคืน		น. ปฏิหรณ.,
เรียกคืนสู่สภาพเดิม		น. โอสารณา, ก. โอสาเรติ กกิ. โอสาริต
เรียกชื่อ		น. โวหาร. ก. โวหรติ
เรียกตัว	(หมาย)	น. อธิกรณวฺหาน., อาณาปน., ก. อธิกรณํ อวฺหาติ
เรียกตัวกลับ		น. ปฏิกฺโกสน., ก. ปฏิกฺโกสติ
เรียกตัวเข้าหมู่		น. อพฺภาน., ก. อพฺเภติ
เรียกน้ำย่อย		ค. ชิคจฺฉาชนก ก. ชิคจฺฉํ ชเนติ
เรียกประชุม		ก. สนฺนิปาเตติ สมวฺเหติ สมฺมิเลติ
เรียกร้อง		น. อายาจน., สกตฺตปฏิปาทน., สคารวายาจน., ก. อายาจติ อภิยาจติ, สคารวํ ยาจติ
เรียกร้องสิทธิ	(claim)	น. อายาจน., ยุตฺติกถน., ก. อายตฺตภาวํ กเถติ, สกายตฺตํ ยาจติ, สกายตฺตํ ญาเปติ
เรียกว่า		น. อวฺหน., ก. อวฺหติ

บรรณานุกรม: 1) พจนานุกรม ไทย-บาลี, 2559, พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). 2) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2554.

อักษรย่อ: น. (นาม), ค. (คุณนาม), ก. (กิริยา), กกิ. (กิริยากิตก์), วิ. (ศัพท์ที่ลงวิภัตตินาม), กวิ. (กริยาวิเสสนะ), นิ. (นิบาต), อุป. (อุปสัค), อุ. (อุทาหรณ์), สำ. (สำนวน), สพ. (สัพพนาม)
เครื่องหมายลิงค์: ใช้ . และ/หรือ , ท้ายคำ เป็นเครื่องหมาย เช่น . (ปุงลิงค์) , (อิตถีลิงค์) ., (นปุงสกลิงค์) .., (ปุงลิงค์และนปุงสกลิงค์) ,. (อิตถีลิงค์และปุงลิงค์) ,., (อิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์) เช่น ปุริส. เป็น ปุงลิงค์ อสฺสา, เป็น อิตถีลิงค์ ตาลมูล., เป็น นปุงสกลิงค์

บันทึกแก้คำผิด