เพื่อน
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| คนดีแต่พูด | น. วจีปรม. | บุคคล, เพื่อน | |
| คนปอกลอก | น. อญฺญตฺถุหร. | บุคคล, เพื่อน | |
| คนหัวประจบ | น. อนุปฺปิยภาณี. ปรายตฺตวตฺตี. | บุคคล, เพื่อน | |
| คู่หู | ก. ปิยมิตฺต. สมฺภตฺต. ทฬฺหมิตฺต.สหวาสี. | บุคคล, เพื่อน | |
| ทรยศเพื่อน | ค. มิตฺตทุพฺภ มิตฺตทุพฺภิ มิตฺตทุพฺภี | เพื่อน | |
| ทอดไมตรี | ก. เมตฺตายติ, เมตฺตึ ฆเฏติ | เพื่อน | |
| ผูกมิตร | ก. มิตฺตสนฺถวํ กโรติ, เมตฺตายติ | เพื่อน | |
| ผูกไมตรี | ก. เมตฺตึ กโรติ, เมตฺตึ ปจฺจุปฏฺฐเปติ | เพื่อน | |
| พันธมิตร | น. พนฺธมิตฺต. สหาย. ค. สหายก |
บุคคล, เพื่อน | |
| มิตร | น. มิตฺต. (ดู เพื่อน) | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรชักชวนไปในทางฉิบหาย | น. อปายสหาย. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรมีความรักใคร่ | น. อนุกมฺปก. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรมีอุปการะ | น. อุปการก. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรร่วมสุขร่วมทุกข์ | น. สมานสุขทุกฺข. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรเทียม | น. มิตฺตปฺปฏิรูปก. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรแท้ | น. กลฺยาณมิตฺต. | บุคคล, เพื่อน | |
| มิตรแนะประโยชน์ | น. อตฺถกฺขายี. | บุคคล, เพื่อน | |
| สหาย | น. สหาย. สหพฺย. สหจร. (ดู เพื่อน) | บุคคล, เพื่อน | |
| เสี่ยว | น. ทฬฺหมิตฺต. กลฺยาณมิตฺต. | เพื่อน |