พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เป็นเครื่องบ่งชี้ |
ค. สูจก ญาปก นิมิตฺตภูต | |||
เป็นเงา |
ค. ปภสฺสร ภาสุร สุปฺปภ วิ. ภาสุรากาเรน กวิ. สปฺปภํ |
|||
เป็นเงาตามตัว |
สำ. อนุปายินี ฉายา โหติ, ฉายาว อนุปายินี | |||
เป็นเงาแวววาว |
ค. สงฺขลิขิต | |||
เป็นเงินเป็นทอง |
ดู มีค่า. | |||
เป็นเจ้า |
ค. ปติ ปภู สามิ อิสฺสร อธิภู อยฺย | |||
เป็นเจ้าของ |
น. สามิกตฺต., ปภุตฺต., ค. สามิก |
|||
เป็นเนื้อเดียวกัน |
ค. สมชาติก | |||
เป็นเนื้อเป็นหนัง |
ค. สารวนฺตุ ทพฺพมย | |||
เป็นเบือ |
(กลาดเกลื่อน) | ค. สงฺกิณฺณ อากิณฺณ สงฺกุร | ||
เป็นเพียงความคิด |
ค. จินฺติตมตฺต | |||
เป็นเพียงชื่อ |
ค. นามก นามมตฺต | |||
เป็นเมืองขึ้น |
ค. ปรปาลนานุคต ปรวสงฺคต ปรวสวตฺตี | |||
เป็นเศษ |
ค. ภาคยุตฺต | |||
เป็นเสียงเดียว |
ค. เอกจฺฉนฺท | |||
เป็นเหตุให้ |
ก. ชเนติ อุปฺปาเทติ ค. เหตุภูตสมุปฺปาทก |
|||
เป็นเหตุให้เกิดขึ้น |
ค. สมุฏฺฐาปก | |||
เป็นเหน็บ |
ก. ปฏิกุฏติ | |||
เป็นเอก |
ค. เอก อทุติย | |||
เป็นเอกฉันท์ |
ค. เอกฉนฺท เอกมติก อวิภตฺตมติก | |||
เป็นแฉก |
ค. จกฺกํสกาการ | |||
เป็นแท่งทึบ |
(ตัน) | ค. เอกฆน | ||
เป็นแบบผู้ดี |
น. นาคริก โปรี | |||
เป็นแบบเดียวกัน |
ค. สรูป เอกาการ | |||
เป็นแม่เหล็ก |
ค. อากฑฺฒกพลายตฺต |