พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขึ้นไป |
ค. อุคฺคต อารุฬฺห สมารุฬฺห ก. อุคฺคจฺฉติ อารุหติ สมารุหติ อุยฺยาติ อุเทติ อุปฺปชฺชติ |
|||
ขึ้นไปสู่ |
ก. อภิรูหติ | |||
ขึ้นๆ ลงๆ |
(ไม่แน่นอน) | น. จปลตา, อนวฏฺฐิติ, ค. จปล โลล อนวฏฺฐิต |
||
ขึ้หู |
น. กณฺณคูถ. กณฺณมูล., | |||
ขืน |
น. สนฺถมฺภนา, ก. สนฺถมฺเภติ, อกมฺมญฺญํ กโรติ |
|||
ขืนใจ |
ก. ปสยฺห จรติ | |||
ขื่น |
(รส~) | ดู ฝาด. | ||
ขื่นขม |
ดู ขมขื่น. | |||
ขื่อ |
น. ตุลา, สงฺฆาฏ. ตุลาสงฺฆาฏ. ปกฺขปาส. | |||
ขื่อคา |
น. วธกทารุภณฺฑ., | |||
ขุกเข็ญ |
ดู ลำเค็ญ. | |||
ขุด |
น. อวทารณ., ขณน., ปลิขณน., ก. ขณติ ขนติ นิขนติ ปลิขณติ กกิ. ขต ขาต ปลิขต |
|||
ขุดขึ้นมา |
ก. อุกฺขณติ อุทฺธรติ, พิลโต อุฏฺฐาเปติ สำ. มูลานิ อุทฺธรติ |
|||
ขุดขุมทรัพย์ |
ก. นิขาตํ อุทฺธรติ | |||
ขุดคุ้ย |
(คุ้ย) | น. วิยูห. วิยูหน. ก. วิยูหติ อภิขณติ |
||
ขุดคุ้ย |
(ค้นมาเผย) | สำ. อตีตํ สงกฑฺฒิตฺวา ปากฏีกโรติ | ||
ขุดค้น |
ก. นิกฺขนิตํ อุทฺธรติ ปลิขณติ อภิขณติ | |||
ขุดรากถอนโคน |
น. อุปฺปาฏน., อุจฺฉินฺทน., ก. อุปฺปาเฏติ อุจฺฉินฺทติ, มูลานิ อุทฺธรติ |
|||
ขุดลอก |
ก. อุทฺธรติ | |||
ขุดลอกคลอง |
สำ. ชลโต ปงฺกาทึ อุทฺธรติ | |||
ขุดศพ |
ก. มตเทหํ อุกฺขนติ, นิขตํ อุทฺธรติ | |||
ขุดสนามเพลาะ |
น. ปริขาขณน., | |||
ขุดอุโมงค์ |
ก. ภินฺทติ, คูหํ ขณติ, อโธ ขณติ, ปลิขณติ, อภิขณติ | |||
ขุดโพรง |
ก. อนฺโตภูมึ ขณติ | |||
ขุน |
(เลี้ยง) | ก. โปเสติ ภรติ วฑฺเฒติ |