พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขวาง |
น. นิวารณ., ปฏิพาหน., ค. ติริยํ ฐิต, ตริยํ ปติต, ติโรภูต ก. นิวาเรติ วาเรติ ปฏิพาหติ อุปโรเธติ อาวรติ, อนฺตเร ติฏฺฐติ กวิ. ติโร ติริยํ ติรจฺฉํ วิโลมํ ปฏิโลมํ |
|||
ขวางทาง |
ก. พาเธติ วาเรติ โรเธติ นิวาเรติ อาวรติ | |||
ขวางไว้ |
ดู ขวาง, กั้น. | |||
ขวาน |
น. ตจฺฉนี, ผรสุ, ตงฺก. | อุปกรณ์ | ||
ขวานด้ามยาว |
น. กุฐารี, กุธารี, | อุปกรณ์ | ||
ขวานผ่าซาก |
สำ. อกุฏิล อวงฺก อุชุก อุตฺตานวจน ตถาวาที ถิรวจน | |||
ขวานฟ้า |
น. อสนี, อสุนี,. กุลิส., สเตรตา, อกฺขณา, วชิร., วิชฺชุ, วิชฺชุลตา, | ธรรมชาติ, ไฟ | ||
ขวานหิน |
น. ตงฺก. ปาสาณทารก. | อุปกรณ์ | ||
ขวิด |
ก. สิงฺเคน ปหรติ, สิงฺเคน วิชฺฌติ, ทาฐาย วิชฺฌติ, ทาฐาย อาหนติ | |||
ขว้าง |
น. อีรณ., ขิปน., ขิปนา, เขป. เขปน., ปาตน., ก. สหสา ขิปติ, ปาเตติ อุปจฺฉุภติ อาหนติ ปหรติ |
|||
ขว้างจักร |
(กีฬา~) | น. จกฺกายุธ., | ||
ขว้างด้วยก้อนหิน |
ก. ปาสาเณหิ ปหรติ | |||
ขว้างตอบ |
ก. ปฏิวาเมติ | |||
ขว้างทิ้ง |
ก. นิรสฺสติ วิจฺฉฑฺเฑติ | |||
ขว้างลง |
ก. โอกฺขิปติ อสฺสติ | |||
ขอ |
(~แบบทั่วไป) | น. ยาจน., ยาจนา, อตฺถนา, ปณย. วิญฺญตฺติ, วณิ, ค. ยาจก ยาจนก ก. ยาจติ อายาจติ นาถติ |
||
ขอ |
(~แบบพิเศษ) | น. ภิกฺขน., ค. ภิกฺขก ภิกฺขุ ก. ภิกฺขติ |
||
ขอ |
(ตะขอ) | น. องฺกุส. สงฺกุ. คฬ. วงฺก. อากฑฺฒนี, ตุตฺต., | อุปกรณ์ | |
ขอขมา |
น. ขมาปนา, ขมายาจน., อจฺจยปฏิคฺคหน., ค. ขมายาจก อจฺจยเทสก ก. ขมาเปติ, อตฺตโทสํ อาวิกโรติ |
|||
ขอความกรุณา |
ก. อภิยาจติ อุปนิพนฺธติ, คารเวน ยาจติ |