พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พรวนดิน |
น. กสน., กสิ, ก. กสติ |
|||
พรสวรรค์ |
น. สหชพุทฺธิ, พุทฺธิปฺปภาว. เนปุญฺญ., | |||
พรหม |
ก. พฺรหฺม. ปิตามห. ปิตุ. โลเกส. กมลาสน. หิรญฺญก. หิรญฺญคพฺภ. สุรเชฏฺฐ. ปชาปติ. ปชานาถ. กมลโยนิ. สยมฺภู. | |||
พรหมกาย |
น. พฺรหฺมกาย. | |||
พรหมจรรย์ |
น. พฺรหฺมจริย., | |||
พรหมจักร |
น. พฺรหฺมจกฺก., | |||
พรหมทัณฑ์ |
น. พฺรหฺมทณฺฑ. | |||
พรหมลิขิต |
น. นิคติ, นิยติ, ภาคเธยฺย. กมฺมวิปาก. กมฺมนิยาม. ปุเรตรนิจฺฉย. ปุพฺพกมฺม., | |||
พรหมวิหาร |
น. พฺรหฺมวิหาร. | |||
พรหมโลก |
น. พฺรหฺมโลก. อรูปโลก. พฺรหฺมภวน., | |||
พรหมไทย |
(ของพระราชทาน) | น. พฺรหฺมเทยฺย., | ||
พระ |
น. อนาคาริก. ภิกฺขุ. ปพฺพชิต. สมณ. มุนิ. ตโปธน. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
พระขรรค์ |
น. ขคฺค. มณฺฑลคฺค. | |||
พระคลัง |
น. ราชโกส. | |||
พระคัมภีร์ |
น. ปาวจน., ธมฺมลิปิ, | |||
พระคุณเจ้า |
น. อยฺย. | |||
พระจันทร์ |
ดู ดวงจันทร์. | |||
พระจันทร์เสี้ยว |
น. อฑฺฒจนฺท. นวจนฺท. | |||
พระฉาย |
น. อาทาส. ทปฺปณ. | |||
พระตำหนัก |
น. ราชเคห., ราชนิเวสน., ราชมนฺทิร., ราชภวน., ราชฆร., |