พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
กว่าพัน |
(พันกว่า) | น. ปโรสหสฺส., | จำนวน | |
กว่าร้อย |
(ร้อยกว่า) | น. ปโรสต., | จำนวน | |
กว้าง |
น. ปพฺเพธ. วิสาลตา. วิตฺถาร. ปริณาห. ปุถุลตฺต., เวปุลฺล., ค. วิตฺถาร วิตฺถต วิสาล วิปุล วิตฺถิณฺณ ติริย ปจล ปริณาห วิตต ปุถุล วิสฏ |
ขนาด | ||
กว้างขวาง |
น. เวปุลฺล., วิตฺถาร. วิสาลตา, ค. มหนฺต พฺรห วิปุล วิสาล ปุถ ปุถุ ปุถุล ครุ อุรุ วิตฺถิณฺณ ปสูร ผีต วิสฏ วิสาล พฺยาส อสมฺพาธ ปตฺถฏ ก. โปถติ |
ขนาด | ||
กว้างขวางมาก |
ค. อติวิสาล อติปตฺถฏ | ขนาด | ||
กว้างใหญ่ |
ค. อุฬาร วิปุล | ขนาด | ||
กว้างใหญ่ไพศาล |
ค. อติวิตฺถาร อติวิปุล | ขนาด | ||
กว้าน |
น. อุสฺสาปน., อุสฺสาปกอุปกรณ., ภารุสฺสาปกยนฺต., ก. อุสฺสาเปติ อุพฺพาหติ |
|||
กว๊าน |
น. มหาวาปี, มหาโสพฺภ. มหาชลาสย. | แหล่งน้ำ | ||
กษัตริยนารี |
น. ขตฺติยนารี, | บุคคล | ||
กษัตริยาณี |
น. ขตฺติยานี, | บุคคล | ||
กษัตริย์ |
(~ชาย) | น. ขตฺติย. ราช. ราชญฺญ. ขตฺต. มุทฺธาภิสิตฺต. พาหุช. กกุธ. ภูปาล. ภูธร. นราธิป. ชนาธิป. รฏฐาธิป. ฯเปฯ | บุคคล | |
กษัตริย์ |
(~หญิง) | น. มหาราชินี, | บุคคล | |
กษัตรีย์ |
น. ขตฺติยา, ขตฺติยานี, | บุคคล | ||
กษัย |
(โรคผอมแห้ง) | น. ขย.
กษัย น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า… |
โรค | |
กษาปณ์ |
น. กหาปณ.., กริสาปณ. | เงินทอง | ||
กษิติ |
ดู แผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน | บุคคล | ||
กษีร |
ดู น้ำนม. | อาหาร, เครื่องดื่ม | ||
กสิ |
ดู ทำนา. | |||
กสิกร |
ดู ชาวนา. | บุคคล, อาชีพ |