พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทหารม้า |
น. อนีกฏฺฐ. อสฺสาโรห. อสฺสโรหกรกฺขี. อสฺสาโรหีภฏ. อสฺสาโรหเสน. | บุคคล | ||
ทหารม้าถือดาบ |
น. ขคฺคธรอสฺสาโรห. วีรอสฺสาโรห. | บุคคล | ||
ทหารม้าถือทวน |
น. สตฺติธรอสฺสาโรห. | บุคคล | ||
ทหารรถ |
(พลรถ) | น. รถาโรห. รถิก. รถี. | บุคคล | |
ทหารรักษาพระองค์ |
น. อนีกฏฺฐ. องฺครกฺขก. | บุคคล | ||
ทหารรับจ้าง |
น. เวตนิกภฏ. | บุคคล | ||
ทหารรับใช้ |
น. อุปตฺถมฺภกเสวก. | บุคคล | ||
ทหารราบ |
(พลราบ) | ดู ทหารบก. | บุคคล | |
ทหารสวมเกราะ |
น. สนฺนทฺธ. สชฺช. วมฺมิต. | บุคคล | ||
ทหารอากาศ |
น. อากาสานีกโยธ. | บุคคล | ||
ทหารอาสา |
น. เสจฺฉาเสวก. | บุคคล | ||
ทหารเรือ |
น. นาวิกโยธ. ทกเสนา, นาวิกเสนา, | บุคคล | ||
ทหารแต่งเครื่องแบบ |
น. อามุตฺตโยธ. | บุคคล | ||
ทอ |
น. วายน., ก. วายติ วินาติ อุยติ กกิ. วายิต วีต |
|||
ทอง |
น. สุวณฺณ. กนก., ชาตรูป., โสณฺณ., กญฺจน., กาญฺจน., สตฺถุวณฺณ. หริ. หริตา, กมฺพุ. เหม., หาฏก., ตปนีย., นิกฺข. หิรญฺญ., จารุ., อกฺข., จามิกร., จามีกร., ชมฺพูนท., ทลป., พิมฺพิ., สิงฺคิ., สิงฺคี, | ดินหินแร่ธาตุ, โลหะ, ทองคำ | ||
ทองกร |
(กำไลมือ) | น. กงฺกณ., กรภูสา, กมฺพุ. เกยูร., | เครื่องประดับกาย | |
ทองกวาว |
น. กึสุก. ปลาส. โกวิฬาร. ยุคปตฺต. ปาริฉตฺตก. ปาฬิภทฺท. | พืช | ||
ทองขวานฟ้า |
น. วชิรโลห.,
? ขวานฟ้า น. ขวานที่ทำด้วยหินในยุคหิน… |
ดินหินแร่ธาตุ | ||
ทองคำ |
ดู ทอง. | ดินหินแร่ธาตุ, ทองคำ | ||
ทองคำเปลว |
น. สุวณฺณปตฺต.,
ทองคำเปลว น. ทองคำที่มีเนื้อทองร้อยละ 99.92… |
ดินหินแร่ธาตุ, โลหะ, ทองแผ่น |