พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ตกฟาก |
สำ. ชาติ, ชาตกาล. | |||
ตกมัน |
ค. ปภินฺน | |||
ตกยาก |
ค. ทุคฺคต วราก กิจฺฉปฺปตฺต | |||
ตกรด |
(ฝน~) | ค. อภิวุฏฺฐ | ||
ตกรวง |
(ข้าว~) | ก. วีหิสีสํ นิพฺพตฺตติ | ||
ตกระกำลำบาก |
ดู ตกทุกข์ได้ยาก. | |||
ตกราง |
(รถไฟ~) | น. อโยปถาปคมน., ก. อโยปถา อปคจฺฉติ |
||
ตกรางวัล |
ก. ตุฏฺฐิทายํ เทติ, ปาริโตสิกํ เทติ | |||
ตกลง |
น. ยุตฺติ, อนุมติ, สมฺปฏิคฺคห. ปฏิคฺคหน., สมฺปฏิจฺฉน., สมฺปาต. ก. อนุมญฺญติ ปฏิชานาติ ปฏิคฺคณฺหาติ ปฏิสฺสุณาติ สมฺปฏิจฺฉติ, นิฏฺฐํ คจฺฉติ |
|||
ตกลงกัน |
ก. สนฺธียติ | |||
ตกลงมา |
น. โอตรณ., โอรุหน., โอกฺกม. โอกฺกมน., ค. ปติต ปริภฏฺฐ ก. โอตรติ โอรุหติ โอกฺกมติ |
|||
ตกลงใจ |
น. อธิโมกฺข. นิจฺฉย. ตีรณ., สนฺนิฏฺฐาน., นิณฺณย. อธิมุตฺติ, โวฏฺฐปน., อธิฏฺฐาน., ก. อธิมุจฺจติ นิจฺฉินาติ นิจฺเฉติ, นิจฺฉยํ คจฺฉติ, อธิฏฺฐาติ ววฏฺฐเปติ, สนฺนิฏฺฐานํ คจฺฉติ |
|||
ตกลงไป |
น. นิปาต. นิปตน., ก. นิปตติ อตฺถงฺคจฺฉติ |
|||
ตกลูก |
(ม้า~) | ก. กิโสรํ อุปฺปาเทติ | ||
ตกลูก |
(สัตว์~) | ก. โปตกํ วิชายติ | ||
ตกล่วงไป |
ก. วีติปตติ | |||
ตกสนนราคา |
สำ. อคฺฆํ ปฏิคฺคณฺหาติ | |||
ตกสะเก็ด |
ค. กจฺฉุยุตฺต | |||
ตกอยู่ |
ค. คต ปวตฺต ปติต | |||
ตกอยู่ในกลุ่มคนไม่ดี |
ก. อนฺตรํ ปาปุณาติ |