พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อริยกะ |
(ชาวอารยัน) | น. อริยก. | ||
อริยสัจ |
น. อริยสจฺจ., | |||
อรุณ |
น. อรุณ. | |||
อรุณรุ่ง |
น. อรุโณทย. สุริโยทย. พลวปจฺจูส. พลวสมย. | |||
อรุณสวัสดิ์ |
กวิ. สุปภาตํ | |||
อรูป |
(ไม่มีรูป) | ค. อรูป อรูปี | ||
อรไท |
น. กุลีนา, ขตฺติยกญฺญา, | |||
อร่อย |
น. สาตตฺต., มธุรตฺต., ค. มธุร สาทุ สาต สาท สุรส สาทุรส อเสจนก |
|||
อร่าม |
ดู แพรวพราว, งาม | |||
อลงกต |
ค. อลงฺกต | |||
อลวน |
ค. สงฺกิณฺณ จลาจล กุตูหล โกตุหล | |||
อลหม่าน |
น. อุสฺสารณ., วิสูกายิต., สงฺกุลตฺต., ชนสงฺโขภ. ค. สงฺกิณฺณ จลาจล โกตุหล อติจญฺจล ก. วิสูกาเยติ |
|||
อลักเอลื่อ |
ค. อฏฺฏิต วิมน ก. อฏฺฏิยติ |
|||
อลังการ |
ดู งาม. | |||
อลัชชี |
น. อลชฺชี. | |||
อลึ่งฉึ่ง |
ค. อุทฺธุมาต อุทฺธุมาตก อุทฺธุมายิก | |||
อลเวง |
ค. อากุล วฺยากุล อวินีต | |||
อวกาศ |
น. อากาส. อนฺตร., | |||
อวจร |
น. อวจร. (อุ. กามาวจร. รูปาวจร.) | |||
อวชาตบุตร |
น. อวชาต. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ |