พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สำราก |
ก. คุคฺคุรายติ | |||
สำราญ |
น. ผาสุ., ผาสุก., สุข., | |||
สำริด |
(สัมฤทธิ์) | น. กํสโลห,. โลหกาฬ. | ทองสัมฤทธิ์ | |
สำลัก |
น. อุเทฺรก. อุทฺเทก. อุคฺคาร. คิลน., ก. อุคฺคิรติ, กณฺฐํ อุปฺปีเฬติ |
อาการทางกาย | ||
สำลี |
น. ตุล., ตูล., ปิจุ. | วัสดุ | ||
สำส่อน |
น. สงฺกิณฺณตฺต., สงฺกุลตฺต., สมฺมิสฺสตฺต., ค. สงฺกิณฺณ สงฺกุล สมฺมิสฺส ธุตฺต |
|||
สำหรับ |
วิ. อตฺถาย กวิ. อุทิสฺส |
|||
สำหรับวันพรุ่งนี้ |
วิ. สฺวาตนาย | เวลา | ||
สำหรับใช้สอย |
ค. โภคฺค | |||
สำออย |
น. อุลฺลปนา., อุปลาลน., นีจวุตฺติ, ก. อุปลปติ ชปฺปติ |
|||
สำอาง |
ดู งาม. | งดงาม | ||
สำเนา |
น. ลิปิปุตฺติกา, ปฏิเลขา, ปฏิกรณ., ปฏิรูปก., ปฏิลิปิ, ปฏิพิมฺพ., สมานลิปิ, สทิสลิปิ, ก. ปฏิลิขติ, ปุตฺติกํ กโรติ |
|||
สำเนียง |
น. สทฺท. ปวตฺตสทฺท. | |||
สำเภา |
(เรือ) | น. ปโปต. จีนนาวา, มหานาวา, | ||
สำเภา |
(ลม) | น. ทกฺขิณสมุทฺทวาต. | ||
สำเร็จ |
น. อิทฺธิ, นิฏฺฐา, นิฏฺฐาน., คติ, นิปตฺติ, นิปฺผตฺติ, ปตฺตกลฺล., นิปฺผาทน., ปสิทฺธิ, ปาร. อิชฺฌน., สมิทฺธ., สมิทฺธิ, สมิชฺฌน., สมฺปาท. สาธน., สิชฺฌน., โวสาน., ค. อธิคต อิทฺธ ราธิต สาธิต นิฏฺฐิต สิทฺธ นิปฺปนฺน นิปฺผนฺน นิพฺพตฺต ปสิทฺธ สมิทฺธ ปริปุณฺณ ก. อธิคจฺฉติ อุปกปฺปติ นิปฺปชฺชติ นิปฺผชฺชติ อิชฺฌติ สมิชฺฌติ สิชฺฌติ |
สำเร็จ | ||
สำเร็จการศึกษา |
น. มาณเรขงฺกน., สิกฺขาปารงฺคมน., | สำเร็จ, ศึกษา | ||
สำเร็จความใคร่ |
น. อจฺจนฺตกามาสา, สญฺจิจฺจ สุกฺกวิสฏฺฐิ, | ต้องการอยาก | ||
สำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง |
น. อุสฺสาเหนากฑฺฒน., ก. อุสฺสาเหน อากฑฺฒติ |
ต้องการอยาก | ||
สำเร็จจาก |
ค. - มย (อุ. โลหมย, อิทฺธิมย) | สำเร็จ |